اثربخشی درمان وجودگرایی معنویت‌محور و درمان مثبت‌نگری وجودگرا بر تاب‌آوری زنان سالمند

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان وجودگرایی معنویت‌محور با درمان مثبت‌نگری وجودگرا بر تاب‌آوری زنان سالمند انجام گردید.روش‌ها: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با سه گروه بود که در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه شاهد انجام شد. جامعه آماری تحقیق را زنان سالمند مراجعه‌کننده به مراکز خدمات جامع سلامت شهر اصفهان تشکیل دادند. نمونه‌ها شامل 36 نفر بود که به صورت هدفمند و بر مبنای معیارهای ورود، از بین زنان سالمند تحت پوشش مراکز مذکور انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه شاهد (هر گروه 12 نفر) قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، مقیاس تاب‌آوری (connordavidson resilience scale یا cdrisc) بود که در مراحل پیش‌‌آزمون و پس‌آزمون توسط شرکت‌کنندگان هر سه گروه تکمیل گردید. داده‌های به دست آمده با استفاده از آزمون ancova در نرم‌افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: بر اساس نتایج آزمون ancova، تفاوت معنی‌داری بین درمان وجودگرایی معنویت‌محور در نمرات تاب‌آوری مرحله پس‌آزمون با گروه شاهد وجود داشت (0.01 > p). با توجه به تفاوت میانگین‌های سه گروه، نتایج آزمون تعقیبی bonferroni نشان داد که بین درمان وجودگرایی معنویت‌محور و درمان مثبت‌نگری وجودگرا و بین درمان مثبت‌نگری وجودگرا و گروه شاهد در تاب‌آوری تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (0.050 < p).نتیجه‌گیری: درمان وجودگرایی معنویت‌محور، درمان اثربخشی جهت افزایش تاب‌آوری زنان سالمند می‌باشد. آن‌ها با شرکت در جلسات گروهی این درمان، تاب‌آوری بالاتری را برای مقابله با ناملایمات دوران سالمندی به دست آورند.

The Effectiveness of Spiritual-based Existential Therapy and Positive Existential Therapy on Resiliency of Elderly Women

Background: This study is conducted with the aim of determining the effectiveness of spiritualbased existential therapy and positive existential therapy on resiliency of elderly women.Methods: The present study was a quasiexperimental study with three groups and two stages of pretest andposttest with control group. The statistical population of the study included all elderly women referred to comprehensive health service centers in Isfahan, Iran. The sample consisted of 36 persons who were selected based on the inclusion criteria among the elderly women referred to the mentioned centers and were randomly assigned into two experimental and one control group (n = 12 each). The study instrument included ConnorDavidson Resilience Scale (CDRISC) that was completed in pretest and posttest phases by the three groups. The collected data were analyzed using analysis of covariance (ANCOVA) through SPSS software.Findings: The ANCOVA results revealed that there was a significant difference between spiritualbased existential therapy and control group in resiliency (P < 0.001). Due to the differences in the mean values of the three groups, Bonferroni post hoc test showed that there was no significant difference between spiritualbased existential therapy and positive existential therapy and between positive existential therapy and control group (P > 0.050).Conclusion: Spiritualbased existential therapy is an effective treatment to increase resiliency in elderly women. Elderly women, by participating in group sessions of spiritualbased existential therapy, gain higher resilience against adverse effects of the elderly stage.