بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش خستگی شناختی بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با پیگیری 90 روزه

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (acceptance and commitment therapy یا act) بر کاهش خستگی شناختی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (multiple sclerosis یا m.s) شهر اهواز انجام شد.روش‌ها: این مطالعه یک طرح نیمه آزمایشی، همراه با مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری سه ماهه، در قالب سه گروه مجزای درمان، درمان‌نما و لیست انتظار بود. بدین منظور، از بین زنان مبتلا به ms مراجعه‌کننده به انجمن ms شهر اهواز و در واقع، از یک نمونه در دسترس، 41 نفر انتخاب شدند و به‌ صورت تصادفی در سه گروه درمان (13 نفر)، درمان‌نما (14 نفر) و لیست انتظار (14 نفر) قرار گرفتند. قبل از شروع جلسات، پس از پایان آخرین جلسه و سه ماه پس از آخرین جلسه، خستگی شناختی درمانجویان ارزیابی گردید.یافته‌ها: طرح آمیخته anova نشان داد که میزان تعامل دوره‌های زمانی و نوع درمان (3.53 = f)، در کاهش میزان خستگی شناختی بیماران مبتلا به ms معنی‌دار (0.014 = p) و با اندازه اثر 16 درصد و توان آماری 84 درصد بود. این میزان کاهش خستگی تا دوره پیگیری باقی ماند.نتیجه‌گیری: با توجه به شکایت شایع بیماران مبتلا به ms از خستگی شناختی به ‌عنوان یک مانع جدی در انجام کارهای روزمره، استفاده از روش درمانی act شاید برای این دسته از بیماران کمک‌کننده و راهگشا باشد.

The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on Cognitive Fatigue Reduction in Women with Multiple Sclerosis with 90 Days of Follow-up

Background: The aim of this study is to investigate the effect of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on cognitive fatigue in female patients with multiple sclerosis (MS).Methods: This was a quasiexperimental study with a pretest and posttest design and three months of follow up performed on three groups of therapy, placebo, and waiting list. Thus, among the female patients with MS referred to the MS Society of Ahwaz, Iran, 41 patients were chosen with the convenience sampling method and divided into therapy (n = 13), placebo (n = 13), and waiting list (n = 14) by random sampling.Findings: All patients completed the Modified Impact of Fatigue Scale (MFIS) in the pretest and posttest stages and after the threemonth followup period. The results of the mixed analysis of variance (ANOVA) showed that the interaction between time and therapy can reduce the cognitive fatigue in patients with MS (F = 3.53, P = 0.014, effect size = 0.16, statistical power = 0.84) and this reduction will remain and until the followup.Conclusion: According to fatigue as a main and pervasive complaint of this group, the results of this study can be used as an appropriate method to reduce cognitive fatigue in patients with MS.