بررسی کارایی فرایند اکسیداسیون اولتراسونیک در حذف داروی دیکلوفناک از محلول‌های آبی

مقدمه: دیکلوفناک با فرمول شیمیایی c14h11cl2no2 یکی از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (nonsteroidal antiinflammatory drugs) است که برای کاهش التهاب و از‌بین‌بردن درد در شرایطی مانند آرتریت و یا آسیب حاد مورد استفاده قرار می‌گیرد. مقادیر بالای این نوع ترکیبات آلاینده در محیط ‌زیست باعث ایجاد نگرانی‌های عمده‌ای همچون مقاومت باکتریایی و اختلال در عملکرد هورمونی انسان می‌شود. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی کارایی فرایند اکسیداسیون اولتراسونیک در حذف داروی دیکلوفناک از محلول‌های آبی انجام شد. روش‌‌ها: مطالعه تجربی - مداخله‌ای حاضر به‌منظور بررسی حذف داروی دیکلوفناک از محلول‌های آبی از طریق فرایند اکسیداسیون اولتراسونیک در شرایط آزمایشگاهی در ارتباط با نمونه‌های سنتتیک انجام شد. در این مطالعه برای اندازه‌گیری دیکلوفناک از یک دستگاه کروماتوگرافی گازی مجهز به ستون db-5 استفاده گردید. تجزیه‌ و تحلیل داده‌ها نیز با استفاده از نرم‌افزار design expert بخش آنالیز واریانس (anova) صورت گرفت. یافته‌ها:نتایج حاصل از مدل طراحی taguchi نشان دادند که بیشترین بازدهی تجزیه دیکلوفناک (95.87 درصد) به ‌وسیله فرایند اولتراسونیک تحت شرایط اپتیمم توان 70 وات، 9=ph، زمان واکنش 10 دقیقه و غلظت اولیه داروی 1 میلی‌گرم بر لیتر اتفاق افتاده است. در مطالعه حاضر نتایج آزمایش‌های مربوط به تاثیر فاکتورها گویای آن بودند که بازدهی تجزیه دیکلوفناک با کاهش غلظت اولیه دارو و افزایش توان اولتراسونیک، زمان واکنش و ph اولیه افزایش می‌یابد. علاوه‌براین، مقدار r^2 بالا و (p<0/05) نشان‌دهنده مناسب‌بودن مدل انتخاب‌شده بودند. نتیجه‌گیری:با توجه به نتایج به‌دست‌آمده می‌توان گفت که فرایند اولتراسونیک به‌تنهایی فرایند مناسبی برای تجزیه داروی دیکلوفناک از محلول‌های آبی می‌باشد.

Efficacy Evaluation of Oxidation Process Ultrasonic for the Removal of Diclofenac from Aqueous Solution

Background: Diclofenac with the chemical formula C14H11Cl2NO2 is a nonsteroidal antiinflammatory drug used to reduce inflammation and relieve pain in conditions, such as arthritis or acute injury. High levels of this type of pollutant in the environment have caused major concerns, such as bacterial resistance and human hormonal disruption. Therefore, the purpose of this study was to evaluate the efficacy of ultrasonic oxidation in removing diclofenac from aqueous solutions. Methods: This experimentalinterventional study was conducted to investigate the removal of diclofenac from aqueous solutions through ultrasonic oxidation in laboratory conditions on synthetic samples. Finally, an MSCequipped GCMS with splitless/splitless injection was used to measure Diclofenac. Data analysis were performed using ANOVA in Design Expert software. Findings: The obtained results showed that the maximum degradation efficiency of Diclofenac (95.8%) by ultrasonic process occurred under the optimum conditions of the power of 70 W, pH of 9, the reaction time of min 10, and drug initial concentration of 1 mg/L. Regarding the effect of factors, it was shown that the efficiency of Diclofenac degradation increased by decreasing the initial concentration of the drug as well as increasing the ultrasonic strength, reaction time, and initial pH. The high R2 value and Pvalue less than 0.05 were indicative of appropriateness of the model. Conclusion: According to the results, it can be concluded that the ultrasonic process alone is a suitable process for the decomposition of Diclofenac from aqueous solutions.