بررسی اثرات زمان مواجهه با صدا و تراز فشار صوت بر خستگی ذهنی و ترشح نورآدرنالین در بدن انسان در شرایط آزمایشگاهی

مقدمه: صدا شایع‌ترین عامل استرس‌زا در محیط‌ های کاری است که می‌تواند اثرات زیان‌آوری را به دنبال داشته باشد. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات زمان مواجهه با صدا و تراز فشار آن بر میزان خستگی ذهنی و ترشح هورمون نورآدرنالین در بدن انسان در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. روش‌‌ها:مطالعه حاضر طی چهار روز متوالی در ارتباط با 10 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان صورت گرفت. افراد مورد مطالعه در روزهای اول (نیم‌ ساعت) و دوم (یک ساعت) با تراز 85 دسی‌بل و در روزهای سوم (نیم ‌ساعت) و چهارم (یک ساعت) با تراز 90 دسی‌بل مواجهه یافتند. هر روز افراد قبل و بعد از مواجهه، 20 سوال ریاضی را حل می‌کردند و میزان خستگی ذهنی خود را بر روی مقیاس آنالوگ بصری (vas: visual analog scale) علامت می‌زدند. شایان ذکر است که از تمامی افراد قبل و بعد از مواجهه، نمونه خون ‌گرفته شد. در نهایت، نتایج با استفاده از نرم‌افزار spss آنالیز گردیدند. یافته‌ها:سطح هورمون نورآدرنالین تنها در زمان نیم ساعت مواجهه با تراز 90 دسی‌بل اختلاف معناداری با یک ساعت مواجهه با همین تراز داشت (p=0/037) و در سایر زمان‌های مواجهه اختلاف معناداری مشاهده نشد. باید خاطرنشان ساخت که در خستگی ذهنی در تمامی حالات، قبل و بعد از مواجهه با ترازهای فشار صوت 85 و 90 دسی‌بل اختلاف معناداری مشاهده گردید. نتیجه‌گیری:افزایش زمان مواجهه با صدا، تنها باعث افزایش میزان خستگی ذهنی گردید؛ اما تغییری در ترشح نورآدرنالین ایجاد نکرد. علاوه‌براین، افزایش تراز فشار صوت از 85 به 90 دسی‌بل موجب افزایش میزان خستگی ذهنی و ترشح نورآدرنالین نگردید؛ از این رو به نظر می‌رسد که در کوتاه‌مدت، افزایش زمان مواجهه نسبت به افزایش تراز فشار صوت در ایجاد خستگی ذهنی مهم‌تر می‌باشد.

Laboratory Study of the Effect of Exposure Time to Noise and Sound Pressure Level on Mental Fatigue and Release of Noradrenaline the in Human Body

Background: Noise is one of the most common stressinducing factors in a workplace and can cause many detrimental effects. Regarding this, the present study was conducted to investigate the effects of exposure time to noise and sound pressure level on mental fatigue and release of noradrenaline in the human body under lab situations. Methods: This study was conduced on 10 students of Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran, during 4 consecutive days. The subjects were exposed to the noise levels of 85 and 90 dB on the first (0.5 h)/second (1 h) and third (0.5 h)/fourth (1 h) days, respectively. They solved 20 mathematic questions before and after exposure to noise every day, and then marked their fatigue severity on a visual analog scale. In addition, blood samples were collected before and after exposure to noise. The data were analyzed in SPSS software (verion 20). Findings: The noradrenaline level estimated after 0.5 h exposure to 90 dB was significantly different with the level obtained after 1 h exposure to the same sound level (P=0.037). However, no significant difference was observed for other exposure durations. Furthermore, the mental fatigue degrees evalauted before exposure to the sound pressure levels of 85 and 90 dB were significanty different form those measured after exposure to these pressure levels in all situations. Conclusion: As the findings indicated, the elongation of time exposure to noise led to the elevation of mental fatigue__AWT_NOKT_COMMA__ however, it resulted in no change in the level of noradrenaline. Furthermore, the rise of noise level from 85 to 90 dB did not lead to the elevation of mental fatigue and noradrenaline release. Consequently, it seems that increased exposure time to noise is more important in causing mental fatigue than the sound pressure level in a short period of time.