حذف آنتراسن از محیط های آبی با استفاده از نانوذرات مغناطیسی fe3o4 اصلاح شده به وسیله پلیمرهای دندریمر و لیگاند 4–آمینوفنول

مقدمه: آنتراسن یک ترکیب آلی و یکی از آلاینده های مقاوم در محیط زیست میباشد که به دلیل داشتن خواص سمی و سرطان زایی، آسیبهای شدیدی را بر سلامت انسانها وارد می کند. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف بررسی کارایی نانوجاذب دندریمری مغناطیسی برای حذف آنتراسن از محیط های آبی انجام شدروش‌‌ها: در این مطالعه نانوذرات اکسید آهن سنتز شده به وسیله شاخه‌های دندریمر و لیگاند سطحی 4-آمینوفنول اصلاح شد. از آنالیزهای ftir (fourier transform infrared spectroscopy)، xrd (xray diffraction) و sem (scanning electron microscopy) برای بررسی ویژگی‌های نانوجاذب استفاده گردید. در ادامه، پارامترهای مختلف در فرایند جذب به صورت ناپیوسته و در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد و توانایی جاذب در استفاده مجدد از آن مورد آزمایش قرار گرفت. غلظت باقیمانده آنتراسن در محلول آبی توسط دستگاه اسپکتروفتومتر قرائت گردید. یافته ها: نتایج بهینه سازی نشان دادند که حداکثر ظرفیت جذب جاذب تحت شرایط بهینه (ph=7، غلظت آنتراسن 28 میلی گرم بر لیتر، دوز جاذب 0/5 گرم بر لیتر و زمان تماس 30 دقیقه) برابر با 83 میلی گرم بر گرم می باشد. تطابق داده ها با مدلهای مختلف ایزوترم نشان دادند که داده های تعادلی به خوبی توسط مدل لانگمویر توصیف می شوند. در این مطالعه فرایند جذب با مدل سینتیک شبه درجه دوم همپوشانی بیشتری داشت.نتیجه‌گیری: نتایج بیانگر آن بودند که نانوساختار سنتز شده جاذبی با ظرفیت جذب بالا قابل بازیابی بوده و برای حذف آنتراسن از محلول‌های آبی کارآمد می‌باشد.

Removal of Anthracene from Aqueous Solutions Using Modified Magnetic Fe3O4 Nanoparticles by Dendrimer Polymer Chains and 4-Aminophenol Ligandide

Background: Anthracene is an organic compound and environmentally resistant pollutant that causes severe damage to human health due to toxic and carcinogenic properties. The present study aimed to investigate the efficiency of magnetic dendrimer nanoadsorbent for the removal of anthracene from aqueous solutions.Methods: In this study, the synthesized iron oxide nanoparticles were modified by dendrimer polymer chains and 4aminophenol ligand. The Fouriertransform infrared spectroscopy, Xray diffraction, and scanning electron microscopy were conducted to examine the nanoabsorbent properties. Different operational parameters in the adsorption process in batch and laboratory conditions were also studied, and the adsorbent reusability was correspondingly examined in this study. The residual concentration of anthracene in aqueous solution was determined and reported by a spectrophotometer.Findings: Optimization results showed that the maximum adsorbent capacity under optimum conditions (pH=7, 20 mg/L anthracene concentration, 0.5 g/L adsorbent dosage, and 30 min contact time) was equal to 83 mg/g. The experimental data fitted with different isotherm models showed that the equilibrium data were well described by the Langmuir model. In this study, the adsorption process overlapped more with the pseudosecondorder kinetics model.Conclusion: The obtained results indicated that the synthesized nanostructured adsorbent has a high adsorption capacity with high recovery and is efficient enough to remove anthracene from aqueous solutions.