خودکارامدی در انجام فعالیت بدنی دانش‌آموزان مقطع متوسطه یک شهرستان فلاورجان

مقدمه: فعالیت بدنی یکی از عوامل مهم حفظ سلامتی و پیشگیری از بیماری‌های غیر واگیر محسوب می‌شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین وضعیت خودکارامدی و فعالیت بدنی دانش‌آموزان پسر دبیرستانی شهرستان فلاورجان در سال تحصیلی 96-1395 انجام گرفت.روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی بود و بر روی 254 دانش‌آموز پسر مقطع متوسطه اول انجام شد. نمونه‌ها با روش خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند و اطلاعات آن‌ها به وسیله پرسش‌نامه استاندارد بین‌المللی فعالیت بدنی (international physical activity questionnaire یا ipaq) و پرسش‌نامه خودکارامدی فعالیت بدنی جمع‌آوری گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های independent t، همبستگی pearson، one-way anova و linear regression در نرم‌افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 0.050 > p به عنوان سطح معنی‌داری داده‌ها در نظر گرفته شد.یافته‌ها: میانگین نمره فعالیت بدنی دانش‌آموزان، 2087.37 ± 2630.36 مت بر کالری در هفته به دست آمد. 10.2 درصد دانش‌آموزان فعالیت بدنی شدید، 52.3 درصد فعالیت بدنی متوسط و 37.5 درصد فعالیت بدنی ضعیف داشتند. میانگین نمره خودکارامدی، 18.14 ± 57.26 بود. همچنین، ارتباط معنی‌داری بین خودکارامدی و فعالیت بدنی مشاهده گردید (0.001 > p، 0.24 = r). خودکارامدی و تحصیلات مادر، فعالیت بدنی را به میزان 0.36 پیشگویی کرد.نتیجه‌گیری: خودکارامدی فعالیت بدنی در تحقیق حاضر، متوسط گزارش گردید. با توجه به این که درک خودکارامد بودن در مورد فعالیت بدنی به عنوان یک عامل درونی بر روی انجام آن تاثیر می‌گذارد، توصیه می‌شود با استفاده از استراتژی‌های خودکارامدی، فعالیت بدنی در دانش‌آموزان ارتقا یابد.