بررسی حذف فتوکاتالیستی آموکسی‌سیلین از محیط آبی با استفاده از bi2o3-tio2

مقدمه: ورود پیوسته آنتی‌بیوتیک‌ها از جمله آموکسی‌سیلین به محیط زیست، باعث ایجاد مخاطرات بهداشتی بالقوه به ‌ویژه ایجاد مقاومت در میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا خواهد شد. در سال‌های اخیر، تلاش‌های فروانی توسط محققان برای توسعه روش‌هایی که منجر به تخریب آنتی‌بیوتیک‌ها شود، صورت گرفته است که از آن جمله می‌توان به فرایندهای فتوکاتالیستی بر پایه tio2 اشاره نمود. پژوهش حاضر با هدف بررسی کارایی کاتالیست bi2o3-tio2 در حذف آموکسی‌سیلین از محیط‌های آبی انجام گردید.روش‌ها: در این مطالعه بنیادی- کاربردی، ابتدا کاتالیست bi2o3-tio2 به روش هیدروترمال سنتز شد. جهت تعیین مشخصات نانوکامپوزیت، از آزمایش‌های میکروسکوپ الکترونی روبشی (scanning electron microscope یا sem)، طیف‌سنجی پراش انرژی پرتوی x (energy-dispersive x-ray spectroscopy یا edx) و طیف‌سنجی بازتابشی انتشاری (diffuse reflectance spectroscopy یا drs) استفاده گردید. سپس تاثیر شاخص‌هایی مانند مقدار بیسموت در ترکیب bi2o3-tio2، مقدار ph (3 تا 11)، غلظت اولیه آموکسی‌سیلین (10، 15 و 20 میلی‌گرم بر لیتر) و میزان معدنی‌سازی مورد بررسی قرار گرفت.یافته‌ها: کاتالیست bt5، راندمان تخریب فتوکاتالیستی بیشتری را برای آموکسی‌سیلین نشان داد. میزان ph و غلظت آموکسی‌سیلین بهینه در این فرایند به ترتیب 11 و 10 میلی‌گرم بر لیتر تعیین گردید. حداکثر کارایی فرایند در شرایط بهینه پس از زمان تماس 120 دقیقه، 85 درصد به دست آمد.نتیجه‌گیری: فرایند فتوکاتالیستی بر پایه کاتالیست bi2o3-tio2 نسبت به tio2، روش موثری جهت حذف آموکسی‌سیلین از محیط آبی می‌باشد (0.05 < p) و کاربرد bi2o3 به‌ طور موثری فعالیت فتوکاتالیستی tio2 را در نور مرئی افزایش می‌دهد.