ارزیابی ریسک سلامتی آرسنیک در منابع آب آشامیدنی و آبیاری و برنج منطقه میداوود در استان خوزستان

مقدمه: آلودگی منابع آب به فلزات سنگین و ورود به چرخه زیستی می‌تواند اثرات مخرب زیست‌محیطی را به دنبال داشته باشد. آرسنیک در آب آشامیدنی از جمله عناصری است که غلظت بالای آن پیامدهای نابهنجاری را برای سلامتی بدن به دنبال دارد. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین ریسک سلامتی آرسنیک در منابع آب شرب، آبیاری و برنج منطقه میداوود در استان خوزستان صورت گرفت. روش‌ها: از چاه‌های آب شرب، آبیاری و همچنین، از دانه‌های برنج موجود در مزارع منطقه نیز نمونه‌برداری به عمل آمد. پس از آماده‌سازی نمونه، سنجش غلظت آرسنیک با دستگاه (icp-ms یا inductively coupled plasma mass spectrometry) انجام شد. یافته‌ها: میانگین کل غلظت آرسنیک در نمونه‌های آب شرب، آبیاری و برنج منطقه میداوود به ترتیب 8، 12.75 (میلی‌گرم بر لیتر) و 0.079 (میلی‌گرم بر کیلوگرم) حاصل شد. جذب روزانه مزمن (cdi یا chronic daily intake) آرسنیک از طریق مصرف آب و برنج، برای گروه کودکان و زنان و مردان محاسبه گردید که کمتر از حد قابل تحمل دریافت روزانه fao (food and agriculture organization) بود. همچنین، نتایج سهم خطر در هر سه گروه (1 <) به دست آمد که در محدوده نگران کننده و غیر ایمن است. نتیجه‌گیری: به طور کلی، سهم خطر (1 <) برای ساکنان منطقه به ویژه گروه کودکان به جهت آشامیدن آب و مصرف برنج در محدوده نگران کننده و غیر ایمن قرار دارد. توجه به این نکته که آب شرب و آبیاری مزارع منطقه میداوود از چاه تامین می‌شود و تغییرات دبی و سطح ایستابی چاه بر میزان غلظت آرسنیک اثرگذار است، کنترل منابع آب در این منطقه ضرورت دارد.