تحلیل سوگیری خودگزارش‌دهی در مصاحبه با زنان کرمانی در خصوص سابقه ابتلا به عفونت‌های آمیزشی

مقدمه: پرسش در خصوص ابتلا به علایم عفونت‌های آمیزشی با روش‌هایی مثل مصاحبه و پرسش‌نامه خودایفا، یکی از راه‌هایی است که می‌توان به‌ طور غیر مستقیم فراوانی این عفونت‌ها در جمعیت عمومی را برآورد کرد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی سوگیری خودگزارش‌دهی ابتلا به عفونت‌های آمیزشی روش مصاحبه‌ای در مقایسه با روش پرسش‌نامه بود.روش‌ها: مطالعه به ‌صورت مقطعی در سال 1393 با روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای در جمعیت عمومی زنان شهر کرمان انجام شد. تعداد 248 زن به طور خودایفا پرسش‌نامه استاندارد شده حاوی 12 سوال در خصوص سابقه ابتلا به علایم مرتبط با عفونت‌های آمیزشی در زمان مطالعه و در شش ماه گذشته را تکمیل کردند و 248 زن از طریق مصاحبه به این سوالات پاسخ دادند. از شاخص‌های آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون لجستیک و نسبت شانس با لحاظ کردن سطح معنی‌داری 5 درصد استفاده شد.یافته‌ها: شانس خودگزارش‌دهی ابتلا به علایم در زمان مطالعه، در روش مصاحبه 23 درصد کمتر از پرسش‌نامه خودایفا بود (0 = p)، شانس خودگزارش‌دهی ابتلا به علایم در شش ماه گذشته در روش مصاحبه 26 درصد بیشتر از پرسش‌نامه خودایفا گزارش شد (001/ 0 = p). این روند پس از لحاظ کردن متغیرهای مخدوش ‌کننده نیز وجود داشت. متغیر تحصیلات تاثیر بیشتری بر افزایش شانس خودگزارش‌دهی در پرسش‌نامه خودایفا نسبت به مصاحبه داشت (34/ 1 = or).نتیجه‌گیری: مصاحبه همواره موجب سوگیری در خود گزارش‌دهی ابتلا به عفونت‌های آمیزشی نمی‌شود، بلکه بستگی به زمان ابتلا افراد (زمان مطالعه، گذشته) دارد. توصیه می‌شود که در زمان تفسیر نتایج به‌ دست‌ آمده در مطالعات به تاثیرات هر دو روش پرسش‌نامه خودایفا و مصاحبه که ممکن است موجب سوگیری‌هایی در گزارش‌دهی ابتلا به علایم شود، توجه شود.