ارزیابی میزان باقی‌مانده سموم آفت‌کش در نمونه‌های خیار مورد استفاده در واحدهای تولید سالاد شهر اصفهان

مقدمه: آفت‌کش‌ها نوعی از ترکیبات شیمیایی هستند که جهت کنترل یا حذف آفات در سبزیجات به کار می‌روند. هدف از انجام مطالعه حاضر، ارزیابی میزان سموم آفت‌کش در نمونه‌های خیار مورد استفاده در واحدهای تولید سالاد شهر اصفهان بود.روش‌ها: در این پژوهش، 22 نمونه خیار از سه واحد تولید سالاد شهر اصفهان نمونه‌برداری شد و اندازه‌گیری هم‌زمان 16 سم آفت‌کش مجاز در استاندارد ملی ایران شامل «بروموپروپیلات، پرمترین، پریمیکارب، تترادیفون، دلتامترین، دیازینون، دی‌کلرووس، دیمتوات، فاموکسادون، فنازاکوئین، فن‌پروپاترین، کارباریل، کلرپیریفوس، کلروتالونیل، مالاتیون و متالاکسیل» با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی گازی- اسپکترومتری جرمی (gas chromatography-mass spectrometry یا gc-ms) صورت پذیرفت.یافته‌ها: در مطالعه حاضر، بازیافت مطلوب در روش مورد استفاده جهت تشخیص آفت‌کش‌ها معادل 119-86 درصد و انحراف معیار نسبی کمتر از 22/ 20 بود. حد تشخیص روش (limit of detection یا lod) و حد تشخیص کمی‌سازی (limit of quantification یا loq) به ترتیب در فاصله مقداری 91/ 14-54/ 3 و 92/ 49-81/ 11 میکروگرم بر کیلوگرم بود. در 6 نمونه از 22 نمونه خیار مورد بررسی (27 درصد)، آفت‌کش‌های دی‌کلرووس و کلرپیریفوس بالاتر از مرز حداکثر بیشینه مانده (maximum residue levels یا mrls) تعیین شده در استاندارد ملی ایران مشاهده شد که به ترتیب در فاصله غلظتی 75/ 188-00/ 95 و 771-230 میکروگرم بر کیلوگرم شناسایی گردید. مقدار دو آفت‌کش دیمتوات و متالاکسیل در همه نمونه‌ها در مقدار کمتر از mrls بود و آلودگی به دیگر سموم نیز در نمونه‌ها مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: آفت‌کش‌های دی‌کلرووس و کلرپیریفوس در یک سوم از نمونه‌های خیار مورد بررسی با مقدار بیش از mrls تعیین شده در استاندارد ملی ایران شناسایی گردید. با توجه به اهمیت استفاده از سبزیجات در سبد غذایی روزانه جامعه و همچنین، تاثیرات نامطلوب سموم آفت‌کش بر سلامت جامعه، پایش منظم این گروه از ترکیبات شیمیایی در سبزیجات ضروری به نظر می‌رسد. بنابراین، پیشنهاد می‌شود برنامه‌ریزی لازم در خصوص پایش سموم آفت‌کش در ارگان‌های نظارتی و متولی ‌سلامت صورت پذیرد.

Evaluation of Pesticide Residues in Cucumbers Used in Salad Production Plants in Isfahan City, Iran

<div><p><strong>Background</strong><strong>:</strong> Developing a culture of safety is a core element of many efforts to improve patient safety in hospitals and medical centers. This study aimed to assess patient safety culture in a hospital in Shiraz, Iran.</p><p><strong>Methods:</strong> This descriptive, crosssectional study was conducted on 210 clinical staff of a hospital in Shiraz<span style=textdecoration: underline;>.</span> The Persian version of the Modified Stanford Instrument (MSI), after assessing its validity and reliability (Cronbach's alpha = 0.744), was used for data collection. Patient safety culture was classified into 4 levels of poor (101125), medium (126150), good (151175), and high (176200). The collected data were analyzed in SPSS software.</p><p><strong>Findings:</strong> The mean age and work experience of the participants were 28.60 ± 11.68 and 4.80  ±11.68, respectively. The mean score of safety culture was 150.140 ± 0.806. Among the studied variables, job, hospital department, and age had a significant correlation with safety culture (P &lt; 0.05). The highest level of safety culture was related to the laboratory, radiology, and surgery departments.</p></div><strong>Conclusion:</strong> Although the status of patient safety culture in the studied hospital was classified as good, it is essential to plan and execute the required interventions to enhance it to the high level. These interventions include continuing education for staff and continuous improvement of clinical governance in the hospital.