بررسی فرهنگ ایمنی بیمار در یکی از بیمارستان‌های شهر شیراز در سال 1394

مقدمه: مدیریت نشانه‌ها یک مساله مهم مراقبتی بین بیماران مبتلا به لوسمی است. با این حال، توجه اندکی به نشانه‌ها از جنبه‌های مختلف (میزان تکرار، شدت و دیسترس) در این گروه از بیماران شده است.روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بود. 400 نفر از بیماران مبتلا به انواع لوسمی بستری در بیمارستان‌های الزهرا (س)، سیدالشهدا (ع) و حجتیه شهر اصفهان در سال 1395 به روش نمونه‌گیری آسان وارد مطالعه شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های مشخصات دموگرافیک و مقیاس سنجش نشانه‌های یادآمد (memorial symptom assessment scale یا msas) استفاده گردید. داده‌ها با استفاده از روش‌های آمار توصیفی در نرم‌افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: نشانه‌ها از لحاظ بیشترین شیوع در بیماران (با بیش از 50 درصد شیوع) به «کمبود انرژی، اختلال خواب، احساس غمگینی، درد، عصبی بودن، کسالت داشتن، دل‌نگرانی، احساس تحریک‌پذیری، کاهش اشتها، بی‌حسی و مورمور شدن دست ‌و پا، کاهش وزن، تعریق و خشکی دهان» اختصاص داشت. از نظر میزان تکرار، شدت و دیسترس نیز شامل «دل‌نگرانی، کمبود انرژی، درد، اختلال خواب، احساس غمگینی، عصبی بودن و احساس تحریک‌پذیری» بود.نتیجه‌گیری: نشانه‌های مربوط به بعد روان‌شناختی بیشتر از نشانه‌های بعد جسمی در بیماران مبتلا به لوسمی تجربه می‌شود. بنابراین، نیاز است حمایت‌های روحی- روانی، مشاوره‌ای و مددکاری بیشتری برای این بیماران در نظر گرفته شود.مقدمه: توسعه فرهنگ ایمنی، عنصر اصلی بسیاری از برنامه‌های ایمنی بیمار در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی به شمار می‌رود. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی فرهنگ ایمنی بیمار در یکی از بیمارستان‌های شهر شیراز بود.روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی بود که بر روی 210 نفر از کارکنان بالینی یکی از بیمارستان‌های شهر شیراز انجام شد. ابزار پژوهش، ویرایش فارسی پرسش‌نامه اصلاح شده stanford (modified stanford instrument یا msi) بود که پس از تایید روایی و پایایی (74/ 0 = α) مورد استفاده قرار گرفت. فرهنگ ایمنی بیمار در چهار سطح ضعیف (125-101)، متوسط (150-126)، خوب (175-151) و عالی (200-176) طبقه‌بندی گردید. داده‌ها در نرم‌افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: میانگین سن و سابقه کار مشارکت کنندگان به ترتیب 68/ 11 ± 60/ 28 و 68/ 11 ± 80/ 4 سال بود. میانگین نمره فرهنگ ایمنی در مطالعه حاضر 806/ 0 ± 140/ 150 به دست آمد. از میان متغیرهای مورد بررسی، ارتباط معنی‌داری بین نمره فرهنگ ایمنی با شغل، بخش‌های مختلف بیمارستان و سن مشاهده شد (050/ 0 > p). بیشترین سطح فرهنگ ایمنی نیز به ترتیب به بخش‌های آزمایشگاه، رادیولوژی و جراحی اختصاص داشت.نتیجه‌گیری: اگرچه وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار در بیمارستان مورد بررسی در سطح خوبی ارزیابی گردید، اما به منظور ارتقای آن به سطح عالی، ضروری است مداخلات مورد نیاز از جمله آموزش مداوم کارکنان و بهبود مستمر نظام حاکمیت بالینی توسط بیمارستان برنامه‌ریزی و اجرا گردد.