مطالعه پیشرانه های قابلیت ایتلاف استراتژیک در سطح بنگاه؛ مورد صنعت زیست دارویی

در صنعت زیست فناوری یکی از موارد ضروری برای توسعه، مقوله تجاری سازی است. تجاری سازی نقطه تقابل نوآوری و کارآفرینی است، و شامل فرآیندها و فعالیت هایی است که شکاف بین خلق ارزش اقتصادی و تحقق واقعی ارزش اقتصادی را پر می کنند. در صنعت زیست دارویی، برقراری ایتلاف بین شرکت های زیست-دارویی و شرکت های دارویی با سرعت به وضعیت و حالت غالب برای تجاری سازی نوآوری تبدیل شده است. مطالعه پیشرانه های برقراری ایتلاف استراتژیک بین بنگاه ها یکی از موضوعات مهم و قابل توجه است که در مقاله حاضر بدان پرداخته شده است. براساس پیمایش انجام شده برروی30 نفر از خبرگان صنعت دارویی کشور، نتایج آزمون هفت فرضیه با روش آماری تی-استیودنت و آزمون فرضیه هشتم با آنالیز واریانس درون موردی تک فاکتوری بدین قرار است. به موجب تایید فرضیه هشتم و نیز تایید پنج فرضیه از هفت فرضیه مزبور، پیشرانه های قابلیت ایتلاف استراتژیک به ترتیب اولویت عبارتند از: دسترسی به دارایی های مکمل متناسب، قابلیت پویای مدیریت ایتلاف، یادگیری سازمانی، سرمایه اجتماعی، و وجود مکانیسم های کاهش عدم قطعیت انتخاب شرکای ایتلاف.