نقش روابط مبتنی بر اعتماد در پیش بینی و تبیین فرهنگ مطلوب مربی گری (مورد مطالعه:شرکت برق منطقه ای سیستان و بلوچستان)

هدف تحقیق حاضر بررسی نقش مولفه های روابط مبتنی بر اعتماد در پیش بینی مولفه های فرهنگ مطلوب مربی گری در شرکت برق منطقه ای سیستان و بلوچستان است. روش تحقیق به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها توصیفی همبستگی می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل کارکنان و مدیران حوزه ستادی شرکت برق منطقه ای سیستان و بلوچستان در سال 1398 (160نفر) بود که 110 نفر به عنوان نمونه به روش طبقه ای نسبتی انتخاب گردید. داده های تحقیق از طریق دو پرسشنامه روابط مبتنی بر اعتماد(رابینز، 2003) «با ضریب پایایی 0.87» و فرهنگ مربی گری (محقق ساخته با ضریب پایایی 0.71) جمع آوری گردید و برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون ساده در محیط نرم افزار آماری spss استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان می دهد که میزان روابط مبتنی بر اعتماد و فرهنگ مربی گری در شرکت برق منطقه ای سیستان و بلوچستان در حد متوسط است. همچنین با توجه به نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها مولفه های روابط مبتنی بر اعتماد توانایی تبیین دو مولفه روحیه مربی گری و ارتباطات منسجم و کارگروهی را به میزان مناسب، دو مولفه روحیه شاگردی و ارزش ها و فضائل اخلاقی را به میزان نسبتاً قابل قبولی، دارند. لیکن مولفه های روابط مبتنی بر اعتماد کمترین توانایی تبیین را در دو مولفه نگرش سرمایه ای و غیر ابزاری به کارکنان و حمایت از یادگیری و بهبود مستمر، دارا هستند. همچنین بیشترین ارتباط میان زیرمولفه راست گویی و حق گویی از روابط مبتنی بر اعتماد با زیرمولفه ارزش ها و فضائل اخلاقی از فرهنگ مطلوب مربی گری وجود دارد.