بررسی تاثیر رهبری تحول‌آفرین بر نگرش‌های شغلی با میانجی‌گری توانمندسازی روان‌شناختی

هدف از پژوهش حاضر مطالعه‌ی تاثیر رهبری تحول‌آفرین بر نگرش شغلی با توجه به نقش میانجی توانمندسازی روان‌شناختی است. پژوهش پیش رو از لحاظ هدف کاربردی است و از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی شمرده می‌شود. در این پژوهش ابتدا مدل نظری و فرضیه‌های بین متغیرها توسعه داده شد. سپس به کمک مدل معادلات ساختاری، فرضیه‌های پژوهش بررسی شدند. جامعه آماری تحقیق دانشجویان دانشگاه علوم انتظامی امین است. به این منظور نمونه‌ای برابر با 165 نفر بر اساس جدول مورگان و با بهره‌مندی از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده به دست آمد. برای جمع‌آوری اطلاعات سبک رهبری تحول‌آفرین از پرسشنامه باس و اولیو (2000)، توانمندسازی روان‌شناختی از پرسش‌نامه اسپریتزر(1995)، رضایت شغلی کارکنان از شاخص توصیف شغلی (jdi) و تعهد سازمانی از پرسشنامه آلن و می یر(1990) استفاده شد، علاوه بر روایی محتوا از روایی سازه نیز استفاده شد و برای سنجش پایایی نیز از آلفای کرونباخ بهره گرفته شد. آلفای کرونباخ برای هر یک از رهبری تحول‌آفرین برابر با 0.79، توانمندسازی روان‌شناختی برابر با 0.80 و نگرش شغلی (تعهد سازمانی برابر با 0.85 و رضایت شغلی برابر با 0.84) به دست آمد که مبین سطح پایایی مطلوب پرسشنامه‌ها بوده است. نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش نشان داد، رهبری تحول‌آفرین بر نگرش شغلی کارکنان تاثیر دارد. همچنین نقش میانجی‌گری توانمندسازی روان‌شناختی در ارتباط رهبری تحول‌آفرین با نگرش شغلی کارکنان به تایید رسید.