مکان‌یابی بوستان‌های شهری با تاکید بر کاربری‌های شهری سازگار و ناسازگار (مطالعه موردی منطقه 17 تهران)

هدف اصلی این مطالعه تعیین بهترین مکان‌ها برای احداث بوستان شهری با استفاده از یک مدل مکان‌یابی ماکسی-مین و مینی-ماکس است که در این مطالعه توسعه داده‌شده است. در این پژوهش به‌منظور مکان‌یابی بوستان‌های جدید، نحوه‌ی تعامل نقاط نامزد، با کاربری‌های شهری سازگار و ناسازگار مدنظر قرار گرفته است. بدین ترتیب بهترین نقاط برای احداث فضای سبز نقاطی هستند که کمترین فاصله را با مشتریان خود، یا به‌عبارت‌دیگر کاربری‌های سازگار با فضای سبز، و همچنین بیشترین فاصله را با کاربری‌های ناسازگار داشته باشند. مدل مکان‌یابی که در این پژوهش توسعه داده شد به دنبال یافتن نقاط بهینه به ‌گونه‌ای است که مجموع فاصله ی آن‌ها از کاربری‌های سازگار کمینه و از کاربری‌های ناسازگار بیشینه شود. این مدل مکان‌یابی با استفاده از نرم‌افزار cplex نوشته و حل شد. در این پژوهش محل کاربری‌های سازگار و ناسازگار با استفاده از شیپ فایل های موجود در محیط gis موردبررسی قرار گرفت. در پایان بهترین مکان‌ها برای احداث بوستان‌های شهری جدید از بین پهنه‌های سبز طرح تفصیلی جدید شهر تهران برای منطقه 17 معرفی شد. در این پژوهش شش سناریو برای مکان‌یابی بوستان‌های جدید توسعه داده شد. در سناریوی اول تا چهارم به ترتیب 19، 23، 31 و 43 بوستان جدید مکان‌یابی شد. اما سناریوی پنجم و ششم نتوانستند به جواب بهینه دست پیدا کنند. این بدان معنی است که امکان انتخاب و استقرار بهینه‌ی بوستان‌های شهری از بین نقاط نامزد برای افزایش بیش از چهار متر سرانه در سطح این منطقه امکان‌پذیر نیست. اما می‌توان سرانه را به‌صورت غیر بهینه تا میزان 6/18 مترمربع به ازای هر شهروند افزایش داد.