بحران هویّت و انزوای اجتماعی در شهرهای جدید و رابطه آن با رضایت از محل سکونت (مورد مطالعه: شهرجدید پردیس)

با گسترش مهاجرت به شهرها و تراکم بالای جمعیت در این مراکز و به دنبال آن، مشکلات و نارسایی‌های پیش آمده به ویژه در حوزه مسکن و خدمات شهری، ایجاد شهرهای جدید به عنوان یک راه حل مطرح شد. اما بررسی‌های انجام شده، حاکی از ناتوانی این شهرها در جذب جمعیت مازادِ مادرشهر و نارضایتی ساکنان از سکونت در این مناطق بوده است. به نظر می‌رسد یکی از مهم‌ترین دلایل عدم موفقیت شهرهای جدید، بی‌توجهی به هویّت کالبدی و اجتماعی شهرهای جدید و احساس انزوای اجتماعی ساکنان آن‌ها باشد. از این رو، پژوهش حاضر مسئله بحران هویّت و انزوای اجتماعی در شهرهای جدید و رابطه آن با میزان رضایت از سکونت در این مناطق را مورد بررسی قرار داد. تحقیق حاضر از نوع توصیفیهمبستگی بوده و داده‌های مورد نیاز با استفاده از مطالعات کتابخانه‌ای و میدانی (پیمایشی) گردآوری شده است. در بخش پیمایش، با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه، محاسبه و از طریق نمونه‌گیری خوشه‌ای و تصادفی ساده و به کمک ابزار پرسشنامه با 350 نفر از ساکنان شهر جدید پردیس مصاحبه شد. برطبق یافته‌ها، میزان احساس هویّت شهری برای شهر پردیس و همچنین میزان رضایت از سکونت در این شهر در بین پاسخگویان کمتر از حد متوسط و میزان انزوای اجتماعی بیشتر از حد متوسط است. در بخش تحلیلی نیز، نتایج حاصل از آزمون t نشان داد که میانگین متغیرهای مذکور تفاوت معناداری با میانگین مورد انتظار دارند به صورتی که میانگین احساس هویّت شهری و رضایت از محل سکونت بسیار کمتر و میانگین انزوا بیشتر از حد متوسط است. همچنین آزمون رابطه بین متغیرهای مستقل و وابسته نشان داد میزان همبستگی بین احساس فقدان هویّت شهری و نارضایتی از محل سکونت برابر 0.49 و میزان همبستگی احساس انزوای اجتماعی و نارضایتی از محل سکونت 0.39 است؛ بدان معنا که با افزایش احساس فقدان هویّت شهری و افزایش احساس انزوای اجتماعی در بین شهروندان، میزان نارضایتی از سکونت در شهر پردیس بیشتر شده است.

Identity crisis and social exclusion in the new cities and its relationship to the satisfaction of living in this cities

By expanding to urban migration and high population density in these centers and then some problems occurred particularly in the sphere of housing and utilities, create new cities as a solution was proposed. The studies showed the inability of cities to absorb the surplus population living in the metropolis and the dissatisfaction of the residents of these regions. It seems that one of the main reasons for the nonblack of success of new towns, ignoring the social and physical identity in new cities and sense of social isolation in their residents. Thus, the present study examined identity crisis and social exclusion in the new cities and its relationship to the satisfaction of living in these areas. This study was a descriptivecorrelation and the required data using a literature review and survey were collected. In the survey, using Cochran formula sample size was calculated and through simple random cluster sampling were selected then with help of a questionnaire to 350 residents of the new city campus were interviewed. According to the findings, the sense of urban identity and living satisfaction in Pardis among respondents less than average and socially isolation more than average. In the inferential part, the results of ttest showed that the variables significantly different from mean of is expected to be an average urban identity and living satisfaction in Pardis is very less than average and mean of social isolation more than average. Also, examine the relationship between independent and dependent variables showed a correlation of urban identity and satisfaction of the residence is 0.39 and the correlation between urban identity and social isolation is 0.49; This means that with increasing sense of urban identity and reduce social isolation, increased satisfaction of living in the Pardis.