تبیین نقش شاخص های کیفیت زندگی در تحقق شهر خلاق در فضاهای شهری (مطالعه موردی: کلانشهر تبریز)

امروزه کیفیت مکان زندگی، از مهمترین حوزه های پژوهش های برنامه ریزی فضایی است به دلیل تاثیرگذاری روز افزون بر دیگر ویژگی های شهری همچون خلاقیت در شهر ها و به عنوان ابزاری کارآمد در برنامه ریزی است. چرا که شهر های خلاق مراکزی هستند که ویژگی‌های منحصر به فردی را در خود جای داده اند و محیطی جذاب برای فعالیت و زندگی افراد متخصص، هنرمند، پژوهشگر و در یک کلام افراد خلاق فراهم می سازند. هدف پژوهش حاضر نیز تحلیل تاثیر مولفه های کیفیت زندگی بر تحقق شهر خلاق در شهر تبریز است لذا از نظر هدف از نوع کاربردی و از نظر ماهیت و روش پژوهش از نوع ترکیبی کیفی - کمی است. بخش کیفی شامل شناسایی مولفه های تاثیرگذار کیفیت زندگی بر تحقق شهر خلاق از طریق بررسی مبانی نظری و تئور یک پژوهش است. در بخش کمی با استفاده از مدل تحلیل معادلات ساختاری و روش تحلیل مسیر در نرم افزار pls نوع مولفه ها با توجه به اثرگذاری و اثرپذیری بر سایر مولفه ها مشخص شده است. نتایج نشان می دهد مقادیر تمام بارهای فاکتورها از 0.5 بیشتر است که مقیاس بسیار قابل قبولی برای محاسبه متغیرهای پنهان مدل مقیاس است و مولفه کالبدی – زیست محیطی با ضریب 0.367 و مولفه تسهیلات شهری با 0.312 و اجتماعی – فرهنگی با ضریب 0.292 بیشترین تاثیر را در ارتقای خلاقیت در شهر تبریز دارند. همچنین مولفه دسترسی با ضریب 0.241 و مولفه اقتصادی با وزن 0.136 کم ترین تاثیر را در ارتقای خلاقیت در شهر دارند.

elucidating the role of quality of life indicators in achieving a creative city in urban spaces: a case study of the metropolitan area of tabriz

today, quality of life is one of the most significant areas of research in urban planning. its increasing influence on other urban characteristics, such as creativity in cities, makes it an effective tool in planning. creative cities are centers that encompass unique features and provide an attractive environment for the activities and lives of professionals, artists, researchers, and, broadly speaking, creative individuals. this study aims to analyze the impact of quality of life components on the realization of a creative city in tabriz. therefore, the research is applied in nature and employs a mixed-methods approach, combining qualitative and quantitative methods. the analysis was conducted using structural equation modeling and path analysis through the pls software, which determined the impact and interrelationship of components. for sampling, experts and elites were chosen using an accessible method based on scientific experience, willingness, and capability to participate in the research. to assess the validity and reliability of the questionnaire, both the formal and construct (factor) validity methods, as well as cronbach’s alpha test, were utilized. the cronbach’s alpha coefficient for the two constructs was obtained above 0.7, indicating desirable convergent validity of the questionnaire. the results show that all factor loadings exceed 0.5, which is a very acceptable scale for calculating latent variables in the model. among the components, the physical-environmental component with a coefficient of 0.367, the urban facilities component with a coefficient of 0.312, and the socio-cultural component with a coefficient of 0.292 have the greatest impact on enhancing creativity in the metropolitan area of tabriz. conversely, the accessibility component with a coefficient of 0.241 and the economic component with a weight of 0.136 have the least impact on fostering creativity in the city.