ارزیابی تابآوری شهری بر مبنای پایداری بوم محور در محله فیض آباد شهرکرمانشاه

تاب‌آوری می‌تواند پایداری و مدیریت منسجم را برای نقاط شهری فراهم نماید و میزان آسیب‌پذیری آن‌ها را در زمان بحران کاهش دهد. در این زمینه یکی از موضوعات مهم، شناخت درست از وضعیت موجود شهر‌ها از نظر تاب‌آوری است. در این تحقیق هدف، ارزیابی تاب‌آوری شهری بر مبنای پایداری بوم محور در محله فیض آباد شهری کرمانشاه به عنوان یک بافت قدیمی و مرکزی است. روش تحقیق توصیفی–تحلیلی و مبتنی بر داده‌های میدانی است. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه بوده که در سطح جامعه آماری(4830 نفر) در محله فیض­آباد جمع‌آوری شده است. بر اساس فرمول کوکران حجم نمونه به تعداد 356 نفر تعیین شد. روایی ساختاری و محتوایی ابزار تایید و همچنین پایایی نیز با آلفای کرونباخ بالای 0/70 تایید شد. نتایج نشان داد که تاب‌آوری اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی، کالبدی-فضایی و نهادی در محله فیض آباد در سطح کمتر از 0/05 معنادار بوده که جهت معناداری نیز گویای این مطلب است که وضعیت تاب‌آوری محله نامناسب ارزیابی می‌شود؛ بهترین وضعیت در میان 18 شاخص تاب‌آوری، مربوط به شاخص تهدیدات زیست محیطی و مکانی با میانگین (3/201) است. دیگر شاخص‌های تاب‌آوری از جمله تعلق مکانی (2/130)؛ مشارکت اجتماعی(1/422)؛ آسیب‌پذیری اقتصادی (1/369)؛ حمایت اقتصادی (1/100)؛ بهداشت محیط(2/254)؛ زیرساخت‌های شهری(1/941)؛ کیفیت مسکن(2/831)؛ آمادگی مقابله با سوانح(1/569)؛ ظرفیت نهاد‌های خودجوش و مردمی (1/337) نامطلوب بوده‌اند. همچنین نتیجه آزمون کروسکال-والیس تایید نمود که میان محدوده‌های مختلف محله فیض آباد(سبزه میدان، آبشوران، جلوخان، جلیلی و نوبتی)، تفاوت معناداری در سطح کمتر از 0/05 از لحاظ وضعیت تاب‌آوری مشاهده می‌شود.

evaluation of urban resilience based on eco-oriented sustainability in faiz-abad neighborhood of kermanshah city

resilience can provide stability and coherent management for urban areas andreduce their vulnerability in times of crisis. in this context, one of the importantissues is the correct understanding of the current situation of cities in terms ofresilience. in this research, the goal is to evaluate urban resilience based on ecoorientedsustainability in faiz abad neighborhood of kermanshah as an old andcentral context. the research method is descriptive-analytical and based on fielddata. the data collection tool was a questionnaire that was collected at the levelof the statistical population (4830 people) in faiz abad neighborhood. based oncochran's formula, the sample size was determined to be 356 people. thestructural and content validity of the verification tool as well as the reliabilitywere confirmed with cronbach's alpha above 0.70. the results showed that thesocial, economic, environmental, physical-spatial and institutional resilience infaiz abad neighborhood was significant at a level of less than 0.05, which alsoindicates that the resilience of the neighborhood is considered inadequate; thebest situation among the 18 resilience indicators is related to the environmentaland spatial threats index with an average of (3.201). other indicators ofresilience, including place belonging (2.130); social participation (1.422);economic vulnerability (1/369); economic support (1.100); environmental health(2/254); urban infrastructures (1.941); housing quality (2/831); preparedness todeal with accidents (1.569); the capacity of spontaneous and popular institutions(1.337) have been unfavorable. also, the result of the kruskal-wallis testconfirmed that there is a significant difference of less than 0.05 between the different areas of faizabad neighborhood (sabze maidan, abshouran, jalokhan,jalili and nobti) in terms of resilience