تحلیل فضایی مناطق شهری در برخورداری از شاخص های شهر نوآور(مطالعه موردی: کلان شهر تبریز)

شهرها با دربر گرفتن درصد فزاینده ای از جمعیت و گسترش شهرنشیتی، با چالش های مهمی از جمله نابرابری فضایی روبرو هستند. نقش کلان شهرها به علت آثار تجمعی چالش های افزایش جمعیت، بسیار حائز اهمیت است. با اینکه شهرها به عنوان مرکز نوآوری در نظر گرفته شده، اما سطح نوآوری بین مناطق به صورت برابر توزیع نمی شود . هدف این پژوهش سطح بندی مناطق کلان شهر تبریز در برخورداری از شاخص های شهر نوآور است. پژوهش حاضر براساس هدف از نوع تحقیقات کاربردی و بر اساس ماهیت و روش از نوع تحقیقات مقایسه ای بوده و روش گردآوری داده ها، به صورت پیمایشی می باشد. با استفاده از فرمول کوکران 384 نفر از میان شهروندان و 27 خبره با روشه گلوله برفی به عنوان نمونه انتخاب گردیده اند ؛ پایایی پرسشنامه شهروندان و خبرگان به ترتیب با مقادیر 0.89 و 0.93 تایید شده است. نتایج به دست آمده از تکنیک anp نشان می دهد که زیرمعیارهای مراکز آموزشی و پارک علم و فناوری به ترتیب با مقادیر 0.104046 و 0.090895 بیشترین و زیرمعیارهای مساحت منطقه و جمعیت به ترتیب با مقادیر0.00374و 0.007537 کمترین تاثیر را درحرکت شهر تبریز به سمت یک شهر نوآور دارند. بررسی وضعیت چگونگی توزیع شاخص های شهر نوآور نشان می دهد که منطقه هشت با میزان تاپسیس 9647 /0در رتبه اول و منطقه چهار با میزان تاپسیس 0.068081 در  رتبه آخر سطح نوآوری قرار گرفته اند. یافته های پژوهش نشان می دهد که شاخص های شهر نوآور به صورت عادلانه توزیع نشده و تمرکز فضایی در توزیع شاخص ها وجود دارد. لذا، مدیریت کلان شهر تبریز در راستای تحقق شهر نوآور نیازمند تحریک نوآوری از طریق توزیع عادلانه شاخص های شهر نوآور و تمرکززدایی از مرکز است.

Spatial Analysis of Urban Regions in terms of Enjoyment of Innovative City Indicators (Case Study: Tabriz Metropolis)

Cities with an increasing percentage of population and urbanization expansion, they face significant challenges, including spatial inequality.The role of metropolises due to the cumulative effects of population growth challenges, it is very important. Although cities are considered the center of innovation, but the innovation level between regions is not evenly distributed. The purpose of this study is to level the Tabriz regions in terms of enjoyment of innovative city indicators. This research is based on the purpose the applied research and based on the nature and method the comparative research and the data collection method, it is a survey.Using the Cochran’s formula, 384 citizens and 27 experts with snowballs were selected as a sample. The citizens and experts’s questionnaire reliability respectively with values 0/89 and 0/93 approved. The results obtained from ANP show that the subcriteria of educational centers and science and technology parks respectively with values 0/104046 and 0/908955 are the highest and area and subcriteria of population respectively with values 0/00374 and 0/757537, have the least effect on the movement of Tabriz city towards an innovative city. An examination of the innovative city indicators distribution shows that region 8 with a Topsis rate of 0/96477 is in the first rank and region 4 with a Topsis rate of 0/680881 is in the last rank of the innovation level. The research findings show that the innovative city indicators are not distributed fairly, there is a spatial focus on the indicators distribution. Therefore, the management of Tabriz metropolis in order to realize the innovative city needs to stimulate innovation through fair distribution of innovative city indicators and decentralization from the center.