شناسایی متغیرهای کلیدی موثر بر توسعه‌ میان‌افزا در بافت‌های ناکارآمد مرکزی شهر با بهره‌گیری از آینده‌پژوهی(مطالعه‌ موردی: محله‌ شهشهان شهر اصفهان)

یکی از معضلات بزرگ شهرهای معاصر، رشد ناموزون وگسترش افقی آنهاست که حاصل عدم توجه به توسعه‌ فضاهای درونی شهر می‌باشد. به همین دلیل، رویکردهایی چون توسعه‌ میان‌افزا با هدف توسعه‌ مجدد بافت‌های ناکارآمد مرکزی شهر بیش از پیش اهمیت یافته است. از طرفی، گذر زمان ناکارآمدی شیوه‌های برنامه‌ریزی سنتی در تحقق این توسعه را به ما نشان می‌دهد. از این رو، هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی متغیرهای کلیدی موثر بر تحقق توسعه‌ میان‌افزا در بافت‌های ناکارآمد مرکزشهر و با تاکید برمحله‌ شهشهان شهر اصفهان با بهره‌‌گیری از رویکرد آینده‌پژوهی به عنوان یکی از رویکردهای نوین برنامه‌ریزی در حل مسائل غیرقابل پیش‌بینی و عدم قطعیت‌ها می‌باشد. نوع تحقیق بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت و روش برپایه‌ روش‌های نوین علم آینده‌پژوهی، تحلیلی و اکتشافی است که در دو مرحله‌ شناسایی متغیرهای اولیه از روش دلفی و تعیین متغیرهای کلیدی از روش تحلیل ساختاری به کمک نرم‌افزار mic mac بهره گرفته شده است. یافته‌های پژوهش نشان داد که از مجموع 40 متغیر بررسی شده، پنج متغیر بیشترین تاثیرگذاری و تاثیرپذیری را برکل سیستم دارند و به عنوان متغیرهای کلیدی موثر بر وضعیت آینده‌ توسعه‌ میان‌افزا و کاهش فرسودگی در محله شهشهان قابل معرفی هستند که عبارتند از: تعدیل نقش و عملکرد فرامحلی محله شهشهان، تناسب مشوق‌های نوسازیبهسازی با توان بهره‌گیری ساکنین از آن، افزایش‌ مشارکت‌ساکنین، رفع مشکلات مالکیت زمین و مسکن و بهبود نظام‌ ارتباطات‌ودسترسی‌ها در سطح محله. این متغیرها بیشترین نقش را در وضعیت آینده‌ تحقق توسعه‌ میان‌افزا در محله شهشهان ایفا می‌کنند و زمینه‌ساز تدوین سناریوهای توسعه‌ آتی این محله محسوب می‌شوند.

Identification of key variables affecting on infill development in inefficient fabrics of inner city by using futures study (case study: Shahshahan neighborhood of Isfahan)

One of the major problems in cities is urban sprawl that is result of inattention to development of inner city’s spaces. For this reason, approaches such as infill development with the aim of redeveloping the inefficient city central texture have become increasingly crucial. On the other hand, the passing of time shows us the inefficiency of traditional planning methods in achieving this kind of development. Therefore, the main purpose of this study is identifying the key variables affecting on infill development in inefficient areas with emphasis on Shahshahan neighborhood of Isfahan by using futures study approach as one of the new planning approaches in solving unpredictable problems and uncertainties.  The type of research based on purpose is practical and based on the nature and method is according to futures study’s methods, is analytical and exploratory which in two stages of identifying the primary variables and determining the key variables used Delphi and Structural Analysis method by MIC MAC software respectively. The research findings showed that out of 40 variables studied, five have the most impact on the system and can be introduced as key variables affecting the future status of infill development in Shahshahan neighborhood including: Adjusting the  trans locality of function of Shahshahan neighborhood, Coordinating the renovationrehabilitation incentives with resident’s financial abilities, Increasing resident’s participation, Resolving the problems with land and housing ownership, and  Improving the communication and access systems. These variables play the most important role in the future status of infill development and considered as a basis for scenarios in in Shahshahan neighborhood future development.