سنجش و ارزیابی مناطق کلان‌شهر تهران از نظر شاخص های شکوفایی شهری

امروزه شهرها به ‌منظور رقابت در عرصه بین المللی سعی در ارتقا زیرساخت‌های خود، جهت دستیابی به نوآوری و شکوفایی دارند. از این‌رو، بررسی جایگاه شهرها از منظر شاخص های شکوفایی شهری امر مهمی در بحث شهرسازی پایدار می باشد. در این راستا، هدف پژوهش حاضر سنجش و ارزیابی مناطق کلان‌شهر تهران از نظر شاخص های شکوفایی شهری است. روش پژوهش، توصیفی تحلیلی و هدف گذاری آن کاربردی است. برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات از مدل های کمی آنتروپی شانون، واسپاس (waspas)، ضریب پراکندگی (c.v)، آمار خودهمبستگی فضایی موران و از نرم‌افزار arc gis استفاده‌شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که الگوی توزیع فضایی شاخص های شکوفایی شهری در سطح مناطق 22 گانه شهر تهران به‌صورت خوشه ای است و مناطق 22، 1 و 2 به ترتیب با کسب میزان امتیاز واسپاس 0.4492، 0.1981 و 0.1938 از لحاظ برخورداری از شاخص های شکوفایی شهری در بین مناطق 22 گانه در رتبه های اول تا سوم قرار دارند. در سوی دیگر منطقه 8 با کسب کمترین میزان واسپاس 0.0439 در جایگاه آخر قرارگرفته است. از نظر آماری حدود 0.5 درصد از مناطق در وضعیت برخوردار، 0.36 درصد در وضعیت نیمه برخوردار و 0.59 درصد در وضعیت نامطلوب قرار دارند. از نظر جغرافیایی می توان گفت که برخورداری مناطق از شاخص های شکوفایی شهری از  سمت شمال به جنوب و از شرق به غرب تهران سیر نزولی دارند و از  میزان آن کاسته شده است.