تحلیل کالبدی– فضایی نواحی شهری بر اساس شاخص‌های رشد هوشمند شهری (مطالعه موردی: شهر بابل)

امروزه شهرهای بسیاری در سطح جهان وجود دارند که در اثر رشد پراکنده، منابع طبیعی و فضاهای باز و سبز خود را مورد بهره‌برداری نادرست قرار داده‌اند. یکی از راه های مقابله با چنین رشد نابسامانی در دنیا، بهره‌گیری از الگوی « رشد هوشمند» در تهیه طرح های توسعه شهر است. در این راستا، در تحقیق پیش رو به تحلیل کالبدی فضایی شاخص‌های رشد هوشمند شهری در نواحی شهر بابل و عوامل موثر بر آن از طریق 8 شاخص کلیدی رشد هوشمند پرداخته شده است. هدف از انجام این تحقیق، تحلیل کالبدی فضایی و اولویت‌بندی نواحی هفتگانه شهر بابل براساس شاخص های رشد هوشمند در راستای تحقق اهداف توسعه پایدار می‌باشد. روش تحقیق در پژوهش حاضر، توصیفی تحلیلی است و از نظر هدف از نوع تحقیقات کاربردی محسوب می‌شود. براساس مدل سلسله مراتبی پیشنهادی، در جمع آوری داده‌های موردنیاز برای تعیین وزن معیارها از پرسشنامه مقایسات زوجی anp و برای رتبه بندی نواحی براساس شاخص های رشد هوشمند شهری از پرسشنامه  aras استفاده شده است. جامعه نمونه آماری، 20 نفر از مدیران و کارکنان ارشد شهرداری بابل است.  نتایج تحقیق نشان می‌دهد که ناحیه 4 واقع در بافت مرکزی و هسته اولیه شهر با امتیاز 0.198 بهترین حالت و ناحیه 1 با 0.090 امتیاز، بدترین وضعیت را داشته است. براین اساس، از لحاظ سطح بندی شاخص‌های رشد هوشمند می توان نواحی یک، دو( با 0.118 امتیاز) و ناحیه سه (با 0.117 امتیاز) را به عنوان نواحی محروم در نظر گرفت که در اولویت اول توسعه قرار دارند و توجه ویژه مدیران شهری را برای محرومیت زدایی می طلبند.