نقش مدیریت شهری در تو سعه پایدارگردشگری ساحلی از دیدگاه جامعه میزبان (مطالعه موردی شهر بوشهر )

یکی از اهداف مهم مدیریت شهری فراهم ساختن محیط مطلوب برای کار وزندگی شهروندان است. مدیریت شهری ضمن کنترل و نظارت‌ بر ساختار کالبدی، اقتصادی واجتماعی و زیست محیطی، شهرها با اتخاذ خط مشی های بلندمدت راهبردی موجب توسعه پایدار شهرها می‌گردد. فعالیت گردشگری می‌تواند با ایجاد فرصت‌های مناسب اشتغال و کسب درآمد برای ساکنان محلی، امکان توسعه‌ی پایدار و یکپارچه‌ی شهری را فراهم سازد. پرسش اساسی پژوهش حاضر این است که رویکرد مدیریت شهری تا چه حد می تواند موجب دست‌یابی به اهداف  توسعه‌ی پایدارگردشگری گردد. با توجه به این دیدگاه، هدف مقاله‌ی حاضر، بررسی وشناسایی عوامل موثر در مدیریت شهری و نقش آن در توسعه‌ی پایدار گردشگری ساحلی در شهر بوشهر است. روش پژوهش مبتنی بر رویکرد توصیفی تحلیلی است که با روش میدانی جهت تکمیل پرسش نامه ها همراه شده است. سپس داده های پژوهش با استفاده از آزمون t تک نمونه ای از طریق نرم افزارspss پردازش و تحلیل شده است. در بررسی نقش اثرات مدیریت در توسعه‌ی گردشگری ساحلی در شهر بوشهر مشخص گردید که میانگین اثرات هرکدام از ابعاد اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی، به ترتیب 0218/4 ، 8101/3، 9008/3 بوده است. بدین ترتیب بُعد اجتماعی، بالاترین تاثیر مثبت را داشته است. می‌توان گفت که مدیریت شهری تا کنون اثرات مثبتی بر توسعه‌ی گردشگری ساحلی در شهر بوشهر داشته است. یکی از مهم‌ترین کارکردهای آن، ارائه‌ی امکانات و زیرساخت های اولیه در ساحل بوده که موجبات رضایت گردشگران را فراهم نموده است. اگرچه مدیریت شهری دراین خصوص موجبات رضایت نسبی گردشگران را فراهم نموده است، ولی در جهت تداوم و پایداری گردشگری ساحلی در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی شهر پیشنهاد می شود ضمن جلوگیری از تغییر کاربری های غیراصولی در سواحل، هماهنگی لازم جهت نهادینه کردن تعامل گردشگری با دیگر فعالیت‌های موجود در شهر و از همه مهم‌تر، تعامل فرهنگ بومی با جامعه‌ی میزبان توسط مدیریت شهری صورت گیرد.