تاثیر اقلیم آسایش بر توزیع زمانی گردشگران در مجموعه تخت جمشید

اقلیم ازجمله مهمترین جنبه‌های مطرح در گردشگری یک منطقه محسوب می‌شود. با وجود نقش کلیدی وضعیت آب و هوایی و اقلیمی در تعیین یک مقصد گردشگری و مطرح بودن آن به عنوان یک جاذبه، آگاهی در مورد آن اغلب به صورت یک موضوع بدیهی فرض شده و به جزییات آن اهمیت چندانی داده نشده است. تا کنون تاثیرات متقابل اقلیم و گردشگری بر یکدیگر بیشتر بر مبنای فرضیات بوده و به طور سطحی بررسی شده و توجه چندانی به مشاهدات و آزمون‌های آماری نگردیده است. یک اقلیم مناسب می‌تواند پاسخ‌های مثبت گردشگران را در پی داشته باشد و گردشگران نیز برنامه سفر خود را با توجه به شرایط اقلیمی و جوی مقصد مورد نظر طرح ریزی می‌کنند. این مقاله به بررسی تاثیر اقلیم آسایش بر توزیع زمانی گردشگران در مجموعه جهانی تخت جمشید پرداخته است. برای انجام این تحقیق از داده‌های هواشناسی ایستگاه سینوپتیک، تخت جمشید در یک دوره آماری آماری 9 ساله (1383 – 1391) و همچنین از آمار تعداد بازدید کنندگان مجموعه تاریخی هخامنشی در این دوره ا ستفاده شده است در این مطالعه با استفاده از شاخص دمای معادل فیزیولوژیک (pet ) که از شاخص های ترکیبی دما- فیزیولوژی و مبتنی بر بیلان انرژی بدن انسان می باشند و امروزه در مطالعات زیست اقلیم انسانی جایگاه ویژه ای دارند استفاده شده است و در نهایت ضرایب همبستگی بین متغیر اقلیم آسایش با چگونگی توزیع زمانی گردشگران در مجموعه تخت جمشید محاسبه شده و معادلات پیشبینی اقلیم آسایش و توزیع زمانی گردشگران در مجموعه تخت جمشید تهیه شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که جز در دو ماه فروردین و دی ماه که همزمان با تعطیلات نوروز و تعطیلات کریسمس می باشد و نشان از تاثیر تعطیلات در گردشگری است در تمام دیگر ماه ها روابط معنادار مستقیم میان اقلیم آسایش و چگونگی توزیع زمانی گردشگران در مجموعه تخت جمشید مشاهده می شود.