>
Fa   |   Ar   |   En
   عناصر ژیوپلیتیکی تاثیر گذار در همگرایی میان کشورهای ایران هند، پاکستان و افغانستان و تاثیر آن بر مناطق جنوبی (روش مقایسه‌ای استفاده از تیوری کانتوری و اشپیگل)  
   
نویسنده یزدان پناه درو کیومرث ,بیات حمیدرضا
منبع پژوهش هاي بوم شناسي شهري - 1394 - دوره : 5 - شماره : 3 - صفحه:19 -33
چکیده    نظام ژیوپلیتیک جهانی بعد از پایان جنگ سرد دچار تحولات گسترده ای شده، که افزایش همکاری‌های سیاسی، امنیتی، اقتصادی، فرهنگی کشورها در مناطق جغرافیایی در جهت ایجاد یک نظام چند قطبی از تحولات جدید نظام ژیوپلیتیک جهانی می‌باشد. یکی از این مناطق مهم جغرافیایی در نظام ژیوپلیتیک جهانی که قابلیت تبدیل شدن به یک قطب ژیواستراتژیک مستقل در نظام ژیوپلیتیک جهانی را داراست، منطقه شبه قاره هند می‌باشد که ایران نیز به منظور تامین منافع ملی خود و در راستای راهبرد همکاری‌های منطقه ای و با سیاست نگاه به شرق، به دنبال افزایش روابط سیاسی، اقتصادی، امنیتی و فرهنگی خود با کشورهای این منطقه خصوصا سه کشور هند، پاکستان و افغانستان بوده است. درتحقیق پیش رو با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی قصد داریم به تبیین میزان همگرایی در روابط ایران و سه کشور هند، پاکستان و افغانستان با استفاده از نظریه کانتوری و اشپیگل بپردازیم. همچنین سوالی که در تحقیق پیش رو مورد استفاده قرار گرفته است این سوال می‌باشد که میزان همگرایی در روابط ایران و سه کشور هند، پاکستان و افغانستان با استفاده از متغیرهای الگویی چهارگانه و سیستم اثرگذار برون منطقه‌ای در نظریه کانتوری و اشپیگل به چه میزان می‌باشد. در پاسخ به سوال فوق باید بیان کرد که در مجموع بر اساس متغیرهای الگویی چهارگانه و سیستم مداخله گر در مدل کانتوری و اشپیگل، روابط ایران و این سه کشور در سطح پایینی قرار دارد.
کلیدواژه نظریه کانتوری و اشپیگل ,همگرایی ,ایران ,هند ,پاکستان ,افغانستان
آدرس دانشگاه تهران, ایران, دانشگاه تهران, ایران
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved