برنامه‌ریزی منطقه‌ای راهی برای کاهش نابرابری منطقه‌ای

بطورکلی ناهماهنگی توسعه درمناطق، شهرنشینی شتابان و تمرکززدایی که نتیجه پیشرفت‌ها‌ی شتابزده اقتصادی در جوامع بشری است، نابرابری و برهم زدن تعادل و توازن منطقه‌ای را به‌دنبال داشته است. نابرابری امکان بروز بیکاری، فقر، مهاجرت، جابجایی نیروی انسانی(بویژه متخصص) و سرمایه وهم‌چنین بی عدالتی، بروزناهنجاری‌ها‌ی اجتماعی، تعارضات قومی- فرهنگی ودرنهایت آسیب رساندن به بنیان یکپارچه ملی را موجب می‌شود. برای رفع نابرابری‌ها‌ و ایجاد تعادل و هماهنگی در توسعه مناطق، تدابیری اندیشیده شده که از آن میان، می‌توان به سیاستگذاری منطقه‌ای بعنوان یک خط مشی و برنامه‌ریزی منطقه‌ای به عنوان یک راهکار اشاره کرد. شناخت عوامل ایجاد کننده نابرابری، تعیین نقش مناطق با توجه به پتانسیل‌ها‌ی آن‌ها‌، ظرفیت سازی و ایجاد فرصت‌ها‌ی برابر و بهره‌برداری بهینه از منابع و فرصت‌ها‌ در مناطق، تقدم توسعه متعادل منطقه‌ای بر افزایش نرخ رشد، تنوع بخشیدن به اقتصاد مناطق عقب مانده و تهیه و اجرای طرح آمایش سرزمین گام اساسی در کاهش و رفع نابرابری‌ها‌ است.این مقاله پس از بررسی چارچوب برنامه‌ریزی منطقه‌ای در پی بررسی گونه‌ها‌ی نابرابری است که در مناطق اثرگذار بوده و موجبات نابرابری منطقه‌ای را فراهم آورده‌اند. سپس با ارایه راهکارها در جهت کاهش این نابرابری‌ها‌، برنامه‌ریزی منطقه‌ای را بعنوان یک ابزار مفید مورد بررسی قرارداده است.