روابط ایران و مصر پس از انقلاب اسلامی ایران– تهدیدها و فرصت‌ها (1979 تا2012 میلادی)
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
عسگرخانی ابومحمد ,نادری محمد
|
|
منبع
|
پژوهش هاي بوم شناسي شهري - 1392 - دوره : 3 - شماره : 2 - صفحه:85 -102
|
|
|
|
|
چکیده
|
جمهوری اسلامی ایران و مصر، دو کشور مهم و تاثیرگذار در جهان اسلام، منطقه ژیواستراتژیک خاورمیانه و شمال آفریقا محسوب می‌شوند. مصر مدعی رهبری جهان عرب، کشوری تاثیرگذار در میان کشورهای اسلامی، عربی و غیر متعهدها است. این کشور در مساله فلسطین تاکنون بیشترین تاثیرگذاری را داشته وگروه های جهادی فلسطینی، مصر را هم‌چنان اصلی‌ترین حامی خود می دانند. ایران نیز به عنوان کشوری اسلامی و تاثیرگذار در مناسبات منطقه‌ای، نقشی راهبردی در مناسبات جهان اسلام، خاورمیانه و فلسطین دارد. روابط این دو کشور طی سه دهه گذشته همواره با چالش‌هاو تنش های مختلفی مواجه بوده است و این اختلافات به ویژه پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران گسترده‌تر شده است. در این بین مهم‌ترین عامل تاثیرگذار در این زمینه اولویت مساله فلسطین به عنوان مهم‌ترین مساله سیاست خارجی ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی و شناسایی موجودیت اسراییل از سوی مصر با امضای پیمان صلح کمپ دیوید شده است که منجر به قطع روابط ایران و مصر شد و سردی روابط تا زمان پیروزی انقلاب2011 میلادی و سقوط حکومت حسنی مبارک ادامه داشت و با تشکیل دولت جدید و با نزدیکی مواضع ایران و این دولت می‌توان نشانه‌هایی از تغییر در جهت بهبود روابط دو کشور را ملاحظه کرد.
|
|
کلیدواژه
|
ایران ,مصر ,سیاست خارجی ,مساله فلسطین
|
|
آدرس
|
دانشگاه تهران, ایران, دانشگاه خوارزمی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
helal_weekly@yahoo.com
|
|
|
|
|
|
|