پهنه›بندی تفرجگاه››های پیرامون شهری با استفاده از روش تلفیقی GIS وAHP (مطالعه موردی: پارک طبیعت تبریز)

ضرورت پرداختن به تفرجگاه?های پیرامون شهری و بویژه تفرجگاه?های پیرامون کلان?شهرها - که با مشکلات عدیده زیست محیطی و اجتماعی روبرو بوده و فشارهای روانی گسترده?ای را بر شهروندان تحمیل می‌?کنند- ناشی از مساله چگونگی پیوند دادن آنها با کارکردهای شهری و ساماندهی آنها جهت کاستن از مسایل و مشکلات شهری می?باشد. در این راستا این مقاله به دنبال ارایه چارچوب و الگویی جهت پهنه?بندی تفرجگاه?های پیرامون شهری به منظور استفاده بهینه از فضاهای موجود و شناسایی فضاهای جدید در درون آنها با استفاده از روش تلفیقی سیستم اطلاعات جغرافیایی و فرایند تحلیل سلسله مراتبی است. نتایج نشان می?دهد که روش پیشنهادی از توانایی بالایی در زمینه پهنه?بندی و کشف استعدادهای سرزمین برخوردار است و به ویژه در ارتباط با تفرجگاه?های پیرامون شهرها که علاوه بر ویژگی?های طبیعی، با قرار گرفتن در فضای کارکردی شهر مرکزی با مجموعه?ای از مسایل روبرو هستند می?تواند درست عمل کرده و به خصوص در مطالعات کاربردی که در این زمینه انجام می?شوند کاربرد فراوانی داشته باشد. همچنین بر اساس اعمال روش به کار رفته مشخص گردید که 3871 هکتار (69/64 درصد از کل محدوده مطالعاتی) نیازمند انجام اقدامات حفاظتی، 1303 هکتار (77/21 درصد از مساحت محدده مطالعاتی) مستعد جنگلکاری و 810 هکتار (54/13 درصد از مساحت محدوده مطالعاتی) پتانسیل لازم برای کاربری?های فرهنگی، تفریحی و گردشگری را دارا می?باشد.