تعیین و سنجش اثرات گردشگری کشاورزی در توسعه پایدار روستایی

یکی از جدیدترین راهبردهای توسعه پایدار روستایی،گردشگری کشاورزی است. صنعت گردشگری کشاورزی با ایجاد زمینه تلفیق دو بخش کشاورزی و گردشگری ضمن ایجاد هم افزایی در برونداد کارکرد مناطق روستایی، موجب فراخوانی محتوی توسعه پایدار به مناطق میزبان می‌گردد. به لحاظ تطابق ماهیت گردشگری کشاورزی بانقش وکارکردهای تعریف شده از روستا و همچنین قابلیت‌های آن در تامین تقاضای گردشگران، برنامه ریزی برای ترویج آن در مناطق روستایی بسیاری از کشورهای دنیا از اولویت بالایی برخوردار شده است. گردشگری کشاورزی شامل مجموعه ای از فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی مبتنی بر ارایه خدمات گردشگری است که فرصت تجربه فرایند‌های تولید و فراوری محصولات کشاورزی را برای گردشگران فراهم می‌سازد. هدف این مقاله تعیین و سنجش اثرات گردشگری کشاورزی در توسعه پایدار روستایی با استفاده از روش دلفی است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد اثرات گردشگری کشاورزی شامل: ایجاد فرصت‌های مکمل در تامین معیشت و کسب درآمد، تمایل در سرمایه گذاری جهت تکمیل چرخه تولید و فرآوری محصولات کشاورزی، ایجاد ارزش افزوده در محصولات کشاورزی، ایجاد زمینه عرضه مستقیم محصولات کشاورزی، افزایش بهره وری و ایجاد زمینه تحقق انتفاع بهره مالکانه از فضا،دارای بیشترین وزن در فرایند توسعه پایدار روستایی مبتنی برگردشگری کشاورزی است. در مجموع 22 اثر مورد شناسایی قرار گرفت که طی مرحله سنجش، 14 اثر دارای امتیاز بزرگتر امتیاز میانگین طیف لیکرت شدند.