تعیین سطوح برخورداری شهرستان‌های استان خراسان رضوی از نظر شاخص‌های توسعه با بهره‌گیری از روش AHP

بی شک هدف اصلی تمام برنامه‌ریزی‌ها در سطح منطقه، ایجاد تعادل منطقه‌ای ، توزیع مناسب فعالیت‌ها و استفاده از حداکثر قابلیت‌های محیطی و انسانی در فرایند توسعه مناطق است. تمرکز شدید جمعیت و فعالیت‌ها در یک یا چند نقطه جغرافیایی از مشخصات بارز کشورهای جهان سوم به خصوص ایران می‌باشد. عدم توجه به برنامه‌ریزی‌های منطقه‌ای و نادیده گرفتن توان‌های منطقه‌ای در برنامه‌ریزی از موانع اصلی توسعه ناموزون و نامتعادل کشور است. در این پژوهش که به سطح بندی شهرستان‌های استان خراسان رضوی از نظر شاخص‌های توسعه می‌پردازد سعی شده تا میزان برخورداری هر یک از شهرستان‌های استان موردنظر را در 5 شاخص اقتصادی،کشاورزی،فرهنگی، بهداشتی و کالبدی مورد بررسی قرار دهد. روش این پژوهش توصیفی و تحلیلی می‌باشد که برای تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش از مدل تحلیل سلسله مراتبی (ahp) و نرم افزار expert choice استفاده شده است. یافته‌های این تحقیق حاکی از آن است که شهرستان‌های استان خراسان رضوی به صورت متعادل از امکانات توزیع شده برخوردار نمی‌باشد و همچنین شهرستان مشهد به دلیل قرار گیری شهر مشهد به عنوان مرکز استان، با فاصله قابل توجهی از سایر شهرستان‌ها، میزان برخورداری بسیار بالایی را دارا می‌باشد که میتواند باعث ایجاد مهاجرت از سایر شهرستان‌ها به شهرستان مشهد شود. به علاوه شهرستان‌هایی که در مرز مشترک این استان با کشورهای افغانستان و ترکمنستان قرار دارند جز ِ شهرستان‌های با برخورداری پایین محسوب می‌شوند.