سطح‌بندی میزان توسعه زیرساخت‌های ارتباطی بر اساس مدل TOPSIS (مطالعه‌ی موردی شهرستان‌های استان بوشهر)

رشد و توسعه یکپارچه منطقه ای به دلیل ماهیت کمی و کیفی خود مستلزم دربر گرفتن کلیه جوانب توسعه است که بایستی مد نظر قرار گیرد. از طرف دیگر هر منطقه و ناحیه جغرافیایی بنا بر ویژگی‌ها و خصوصیات خود دارای قابلیت و مزیت‌هایی در جهت رشد و توسعه است. یکی از جنبه‌های توسعه همه جانبه مناطق، توجه به رشد و توسعه زیرساخت‌های ارتباطی خصوصاً در مناطق و نواحی بندری و مرزی است که نقش بسزایی در جابجایی کالا و خدمات دارا می‌باشند. استان بوشهر به عنوان یکی از استان‌های بندری، نقشی استراتژیک و با اهمیت در جابجایی کالا و خدمات بر عهده دارد و یکی از جنبه‌های توسعه که بایستی توجه اساسی به آن شود توسعه زیرساخت‌های راتباطی است. لذا در پژوهش حاضر سعی بر آن شده است تا با بهره گیری از مدل تاپسیس میزان برخورداری شهرستان‌های استان بوشهر در دست یابی به شاخص‌های حمل و نقل مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می‌دهد که در بین شهرستان‌های استان، شهرستان بوشهر و دشتستان دارای بیشترین برخورداری و شهرستان‌های گناوه و دیر دارای کمترین میزان برخورداری است.