ارایه مدلی کارآمد جهت تعیین اراضی مناسب توسعه ی شهری در شمال ایران (مطالعه موردی: شهر بابلسر)

رشد شتابان شهرهای جهان سوم از جمله ایران، مسایل و مشکلات عدیده ای را از ابعاد مختلف زیست محیطی، اقتصادی، مدیریت و برنامه ریزی آتی شهر، مکانیابی مناسب توسعه شهری و ... بوجود آورد که این مهم بویزه در شهرهای شمالی کشور، با توجه به حساسیت محیطی و اقلیمی آن از اهمیت دوچندانی برخوردار است. از این رو ضرورت انجام مطالعاتی که به نوعی با شهر و ابعاد مختلف آن که تحت تاثیر رشد روزافزون جمعیت، افزایش مهاجرتها و ... قرار دارد، به موضوع بسیار مهمی نزد پژوهشگرن عرصه شهر بدل گشته است. در همین راستا، نگارندگان با علم به اهمیت مساله، به بررسی یکی از مهمترین جنبه های مربوط به شهر یعنی مقوله بسیار مهم مکانیابی توسعه آتی شهر بابلسر(هدف پژوهش) به عنوان یکی از مهمترین شهرهای شمالی کشور که در دهه‌های اخیر در کنار فعالیتهای کشاورزی، نقش پذیری دانشگاهی- توریستیِ قابل توجهی را نیز پذیرفته است، پرداخته است. روش کار در این مقاله بر تلفیق تحلیل سلسله مراتبی و تصمیم گیری چند معیاری در gis استوار است بطوریکه در تلفیق نقشه های موضوعی از راهبرد ارزیابی چندمعیاره مبتنی بر(ahp )استفاده شده است. در نهایت نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد، در سمت جنوب شرق و جنوب غرب به علت وجود اراضی حاصلخیز کشاورزی و نیز به علت وجود اراضی پست و بالا بودن سطح آبهای زیر زمینی، رشد و گسترش شهر بابلسر با محدودیت مواجه است و در سمت جنوب به علت اتصال فیزیکی شهر با روستای میاندشت و وجود قطعات اراضی زراعی و بایر پراکنده در میان آنها که از نظر اقتصادی توجیه فعالیتی مناسبی ندارد امکان گسترش شهر به این سمت را فراهم می کند.