بررسی نقش هندسه سایبان‌های ساختمانی بر مدت زمان سایه اندازی،جهت دستیابی به الگوی نمونه سایبان (نمونه موردی شهرهای:اصفهان، بندرعباس، تبریز، تهران و شیراز)

سایه اندازی بر جداره‌های باز و نورگذر مانند پنجره‌ها از مهمترین اقداماتی است که در فصل گرم ضرورت خود را نشان می‌دهد. این تحقیق جهت دستیابی به هندسه بهینه یک سایبان کارآ، برای سه جهت شرقی،غربی و جنوبی در پنج شهر بندر عباس، اصفهان، شیراز، تهران و تبریز به شیوه محاسباتی تهیه شده است. روند کلی این تحقیق، جهت دستیابی به مدت زمان قرارگیری سه پنجره طراحی شده در سه ضلع مختلف یک اتاق نمونه در سایه در این پنج شهر می‌باشد، که می‌تواند آسایش حرارتی این اتاق را بر هم زده و یا بالعکس در جهت رسیدن به آسایش حرارتی مورد نظر باشد. محاسبات انجام شده مبتنی بر داده‌های اقلیمی شهرهای انتخابی در نرم افزار اکوتکت می‌باشد که با کمک این نرم افزار، شبیه سازی موقعیت قرارگیری خورشید همچنین محاسبات سایه و جذب انجام پذیرفته است. بر اساس محاسبات انجام شده میزان سایه پذیری پنجره‌ها شدیدا تحت تاثیر زاویه فراز مکان مورد نظر می‌باشد و می‌توان گفت که پنجره‌های واقع در جبهه‌های شرقی و غربی این شهرها به دلیل موقعیت خورشید در طلوع و غروب قابلیت سایه پذیری کمی دارند و بهترین گزینه پرهیز از طراحی پنجره در این دو جبهه می‌باشد در غیر اینصورت بهترین گزینه سایبان با تیغه عمودی می‌باشد. اما قابلیت سایه پذیری در جبهه جنوبی با وجود این نوع سایبان‌ها شدیدا با خطر ایجاد سایه در فصل سرد که نیاز به تابش است همراه می‌باشد در نتیجه باید به تاثیرات سایبان در فصل سرد نیز توجه شود.