تحلیلی بر شاخص های کیفیت زندگی درنواحی شهری منطقه زاگرس

کیفیت زندگی از جمله مسایل مهمی است که با گسترش همه جانبه فناوری و فرآیند صنعتی شدن در کشورهای غربی و درحال-توسعه مورد توجه بسیاری از اندیشمندان علوم اجتماعی قرارگرفته است تا از این راه کوشش‌هایی را در راستای ارتقای شرایط زندگی و بهبود بعد کیفی زندگی بشر انجام دهند. این پژوهش برآنست تا به بررسی وضعیت کیفیت زندگی ساکنان منطقه زاگرس که شامل پنج استان کردستان، کرمانشاه، ایلام، لرستان و همدان است، بپردازد. بدین منظور از چهار شاخص اجتماعی– فرهنگی، خدماتی- بهداشتی، زیرساختی- ارتباطی واقتصادی در راستای تحلیل و ارزیابی کیفیت زندگی در این منطقه استفاده شده است. روش تحقیق، توصیفی -تحلیلی و شیوه گردآوری داده‌ها اسنادی می‌باشد. همچنین از شاخص ترکیبی توسعه انسانی(hdi) برای تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که اکثر نواحی و استان‌های مورد بررسی در منطقه زاگرس به لحاظ وضعیت کیفیت زندگی در سطح فروتوسعه قرار دارند که این امر بیانگر وضعیت نامتعادل و بحرانی منطقه به لحاظ این شاخص‌ها می باشد که در کل استان همدان در مقایسه با سایر استان‌ها وضعیت نسبتا بهتری را دارا می‌باشد.