ارزیابی کارآیی مدل‌های LNRF، رگرسیون لجستیک و AHP در پهنه بندی خطر زمین لغزش (مطالعه موردی: حوضه آبخیز زیارت، استان گلستان)

این تحقیق بر ارزیابی خطر زمین لغزش حوضه آبخیز زیارت واقع در جنوب شهر گرگان با دو مدل کمی lnrf و رگرسیون لجستیک و مدل نیمه کمی تحلیل سلسله مراتبی (ahp) متمرکز شده است. بدین منظور با تفسیر عکس های هوایی و ماهواره ای ts و irs، دستگاه gps و بازدید های میدانی نقشه پراکنش زمین لغزش به شکل پهنه ای در مقیاس 1:50000 تهیه گردید که شامل 92 مورد زمین لغزش (تا آذر ماه 1391) با مساحت کل 26.16 هکتار می‌باشد. 10 عامل کلیدی وقوع زمین لغزش شامل فاصله از گسل، فاصله از رودخانه، فاصله از جاده، سازند سنگی، خاک، کاربری اراضی، شیب، جهت، ارتفاع و مقدار بارندگی انتخاب و لایه های اطلاعاتی مربوط به هر یک از آنها در سامانه اطلاعات جغرافیایی تهیه شد. پس از ضرب وزن پارامترها در نرخ طبقات پارامترها، با جمع عوامل مقدار عدد خطر محاسبه و بر اساس نقاط عطف منحنی فراوانی پیکسل ها نقشه پهنه بندی خطر زمین لغزش تهیه شد. کارآیی مدلها با استفاده از پنج شاخص نسبت تراکم (dr)، جمع کیفیت ها (qs)، دقت نتایج پیش بینی شده (p)، roc، کای اسکویر و همچنین انطباق با نقشه پراکنش زمین لغزش های برتر حوضه آزمون گردید. نتایج محاسبه شاخص ها نشان داد که مدل رگرسیون لجستیک جهت پهنه بندی خطر زمین لغزش در حوضه آبخیز زیارت کارآیی بیشتری دارد. مدلهای lnrf و ahp در مراتب بعدی کارآیی قرار می‌گیرند.