پدیده شهرنشینی در ایران و چشم انداز آینده

شهرنشینی و توسعه شهرها اگرچه در طول تاریخ یک روند طبیعی و ناگزیر داشته است ولیکن بعد از انقلاب صنعتی در اروپا و کشورهای غربی به دلیل الزامات صنعتی شدن و رشد اقتصادی سریع، شهرها نیز دارای رشدی سریع از نظر وسعت و جمعیت بوده‌اند. امروزه در رشد شهرنشینی شاهد دو تجربه متفاوت هستیم:الف: توسعه متناسب؛ رشد جمعیت شهری و گسترش شهرها به همراه رشد امکانات می‌باشد. امکاناتی نظیر تامین شغل و درآمد کافی، مسکن، حمل و نقل عمومی، مراکز آموزشی گسترده، خدمات بهداشتی و درمانی و مکان‌های تفریحی و پارک‌های عمومی، سیستم جمع‌آوری زباله به شیوه مدرن و تبدیل و بازیافت آن‌ها، ایجاد گذرگاه و خیابان و بزرگراه مناسب با افزایش وسایط نقلیه.ب:رشد ناموزون شهرنشینی و نامتناسب با امکانات شهری؛ که تراکم و تمرکز جمعیت نسبت به مساحت زیربنای ساختمان‌ها و مناطق مسکونی، بیکاری، تورم، مهاجرت، آلودگی هوا و صوتی، مشکلات ترافیک شهری و کمبود یا نبود زیرساخت‌‌های لازم برای جمعیت ساکن در شهر از نتایج آن می باشد.هدف از این مقاله بررسی سابقه تاریخی شهرنشینی در ایران و ظهور مراکز شهری و رشد تمدن و اثرات مثبت و منفی آن در توسعه شهری و خدمات و رشد اقتصادی است.