تحلیل شاخص‌های آسیب‌پذیری مسکن در برابر بلایای طبیعی و رتبه‌بندی مناطق شهر مورد مطالعه: مناطق شهر اصفهان

گستره جغرافیایی ایران از نظر احتمال وقوع حوادث طبیعی، یکی از آسیب‌پذیرترین بخش‌های کره زمین است که هر ساله وقوع این حوادث موجب خسارت‌های جانی و مالی فراوان می شود و گستره‌های شهری نیز همواره تجربه تلخی از بروز این گونه بلایا داشته اند و به نظر می‌رسدکه برنامه‌ریزی جهت مصون‌سازی هر چه بیشتر مساکن شهری ضرورت دارد. با توجه به این مهم، هدف پژوهش حاضر شناسایی وضعیت آسیب‌پذیری مساکن شهر اصفهان در برابر خطر بلایای طبیعی و رتبه‌بندی مناطق شهر، از نظر آسیب‌پذیری می‌باشد. نوع تحقیق به صورت پیمایشی، تحلیلی و مبتنی بر مشخصات کمّی و کیفی مساکن شهر اصفهان است.جامعه آماری مساکن شهر اصفهان و روش و طرح نمونه‌برداری به صورت نمونه‌برداری احتمالی می‌باشد. مساکن مناطق14گانه شهر اصفهان به عنوان حوزه آماری انتخاب گردید. و پس از جمع‌آوری داده‌های مورد نیاز پایگاه اطلاعاتی لازم در محیط نرم افزاری spss تشکیل گردید. در ادامه به منظور تحلیل آسیب‌پذیری ازضریب همبستگی و مدل رگرسیون چندمتغیره استفاده گردید تا رتبه بندی آسیب‌پذیری مساکن تعیین گردد. در نهایت با مقایسه آسیب‌پذیری وضع موجود در مناطق14گانه شهر، مناطق از نظر آسیب‌پذیری مساکن طبقه‌بندی گردید. نتایج حاصل از پژوهش نشان می‌دهد: 1- میزان آسیب‌پذیری مساکن شهر در برابر خطربلایای طبیعی زیاد است. 2- با توجه به آزمون رگرسیون، ضریب تعیین(r. square) بین دو متغیر«وضعیت کمّی و کیفی مساکن» در هر منطقه شهری و«آسیب‌پذیری در برابر بلایای طبیعی»65درصد است که با سطح اطمینان99درصد این رابطه معنادار است. یعنی آسیب‌پذیری در برابر بلایای طبیعی تنها65درصد تغییرات ایجاد شده در متغیر وابسته را پیش‌بینی می‌کند. 3- براساس تحلیل کلیه متغیرها میزان آسیب‌پذیری مساکن برای کل شهر و نیز به تفکیک مناطق به دست آمد که به ترتیب مناطق1،3،4و8 آسیب‌پذیرترین مناطق شهر می‌باشند.