اثر هم‌پیوندی نوسان قطبی، پرفشار سیبری و تغییرات ژیوپتانسیل بر اقلیم زمستانه ایران (مورد: سواحل جنوبی دریای مازندران)

در این پژوهش شناختی، اثر هم‌پیوندی نوسان قطبی(ao)، پرفشار سیبری(cp)و تغییرات ارتفاع ژیوپتانسیل بر اقلیم زمستانی سواحل جنوبی دریای مازندران آشکارسازی شده است. تحلیل های همبستگی برای35سال دوره آماری نشان می‌دهد که دما و بارش زمستانه سواحل دریای مازندران طی فازهای مثبت و منفی نوسان قطبی تغییر می کند. ضریب همبستگی پیرسون بین میانگین دمای زمستانه پنج ایستگاه جنوب دریای مازندران با نوسان قطبی و پرفشار سیبری، به ترتیب0.48+ و0.70+ می باشد. با ثابت نگه داشتن اثر پرفشار سیبری در معادله، همبستگی جز به جز بین دما وaoتنها به0.17+ می رسد. این در حالی است که با ثابت نگه داشتن اثرao، همبستگی جز به جز بین دما و پرفشار سیبری به0.53+ می رسد. ضریب همبستگی پیرسون بین بارش زمستانه پنج ایستگاه جنوب دریای مازندران با نوسان قطبی و پرفشار سیبری، به ترتیب0.68- و0.32+ می باشد. با ثابت نگه داشتن اثر پرفشار سیبری در معادله، همبستگی جز به جز بین دما وaoتنها به0.50- می رسد. این در حالی است که با ثابت نگه داشتن اثرao، همبستگی جز به جز بین دما و پرفشار سیبری به0.18+می رسد. این امر نشان دهنده آنست که در طول دوره آماری، اثرات نوسان قطبی بر روی بارش منطقه، بیشتر از طریق بادهای غربی است. در ادامه، محاسبات و شواهد نشان داد که ارتفاع ژیوپتانسیل، معیار مناسبی برای تشخیص تاثیراتaoوcpبر روی نوسان های اقلیمی سواحل جنوبی دریای مازندران است. از نتایج بدست آمده و با توجه به وجود رابطه معنادار ناهم فاز بین شدت پرفشار سیبری وaoبا ضریب0.51-، اثر هم‌پیوندیao،cpو تغییرات ارتفاع ژیوپتانسیل بر اقلیم منطقه آشکارسازی شد