بررس فرایند پدافند غیرعامل در دوره‌های مختلف شهرنشینی در ایران

تاریخ زندگی بشر همواره با تهدیداتی روبرو بوده است که دست ساخته‌ها، سرمایه‌های معنوی و حتی جان او را به مخاطره می‌اندازد. از این منظر تلاش آدمیان برای بقا آنها را ناگزیر به تجهیز در برابر تهدیدات و خطرات می‌کرده است. انسان‌های اولیه با پناه بردن به غارها پی به اهمیت تجمع خود در کاهش این تهدیدات و خطرات برده و با افزایش جمعیت آنها و کمبوده فضای غارها شهرها را بنا کردند.بااحداث شهرها در طول تاریخ متناسب با ابزار‌های جنگی و شیوه‌های مختلف جنگی از روش‌های مختلفی به منظور دفاع و کاهش خسارات جنگی در شهر بکار می‌برده‌اند. که ایجاد دژها، دیوارها، گودال‌ها، آبگیرها و... در دوره‌های پیشین و استفاده‌از پناهگاه‌ها،طرح و سیاست‌هاو... در دوره‌های کنونی متناسب با نوع خطر از نمونه‌های آن می‌باشد. از زمان آغاز شهرنشینی، طراحی به منظر امنیت انسان‌ها با پدافند عامل و غیر عامل همراه بوده است که با تغییر ایزار جنگی شیوه‌های آن نیز تغییر می‌کرده است. بنابراین ضرورت دارد تا این فرایند در شهرهای کنونی نیز قطع نشده و متناسب با تهدید و خطرها به آن توجه گردد. هدف از این پژوهشبررسی فرایند پدافند غیرعامل در طول دوره‌های مختلف شهرنشینی در ایران می‌باشد و از نظر روش‌شناسی بر اساس هدف بنیادی و بر اساس ماهیت از نوع توصیفی می‌باشد و جمع‌آوری اطلاعات به صورت مطالعات کتابخانه‌ای و اسنادی بوده است. از نتایج آن می‌توان به تغییر شیوه‌های پدافند عامل و غیر عامل در طول دوره‌های مختلف شهرنشینی، پدافند به عنوان یک فرایند در طول تاریخ، تاثیر پدافند در ساختار شهرها، دفاع و امنیت به عنوان یکی از اصلی‌ترین عوامل شکل‌گیری شهرها و... اشاره کرد.