تحلیلی بر تاب‌آوری در حوزۀ مسکن شهری، پژوهش موردی: شهر سقز

هدف این پژوهش بررسی تاب آوری در حوزه مسکن شهری سقز است. جامعه آماری پژوهش شامل ساکنان محلات 22گانۀ شهر سقز است که براساس نتایج سرشماری 1395 تعداد آن‌ها 165.258 نفر بوده است. روش انجام تحقیق، توصیفی تحلیلی با تاکید بر جنبۀ کاربردی است که ابزار گرداوری داده‌ها از طریق کتابخانه‌ای، برداشت میدانی، نقشه کاربری اراضی شهری، استفاده از آمارنامه‌ها و سرشماری های سال 1395 است بدین منظور که برای انجام تحلیل های لازم ابتدا شعاع عملکردی معیار کالبدی بیرونی با مدل تحلیل شبکه در سیستم اطلاعات جغرافیایی مشخص گردیده است و داده های مربوط به سایر معیارها با استفاده از برداشت میدانی و اطلاعات آماری جمع‌آوری و سپس برای وز‌ن‌دهی اولویت‌ها بر اساس اهمیت و نیاز شهروندان، در ماتریس سلسله مراتبی ahp وز‌ن‌دهی شدند و سپس برای انجام تحلیل های جدی در مدل تودیم مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان می دهد که با توجه به معیارهای ارزیابی تاب آوری در حوزه مسکن محلات رسمی 22گانۀ شهر سقز، محلات 16، 17، 6، 19، 18 و 12 که در جنوب غربی ، قسمتی از شمال شرقی و غربی شهر واقع ‌شده‌اند از تاب آوری غیرقابل‌تحمل و نامناسبی برخوردارند. می توان بیان کرد که بهبود فضای و توزیع مناسب درآمدها، انسجام و احساس تعلق بیش‌تر، نظارت بر ضوابط و مقررات ساخت‌وسازها، امکان دسترسی این محلات به شبکه معابر اصلی و ایجاد مشوق های مالی از مهم ترین پیشنهادهای ارائه‌ شده می باشد. نوآوری این مطالعه در به‌کارگیری نرم افزارهای تحلیل شبکه، بیلدر و تودیم برای تعیین شعاع عملکردی و رتبه بندی میزان تاب آوری در حوزۀ مسکن شهری در سطح محلات شهر سقز است.