نقش فضای نیمه‌باز در ساختار و معماری بناهای بومی بندرلنگه

در پژوهش حاضر نقش و جایگاه فضای نیمه‌باز در ساختار و معماری بناهای بومی بندرلنگه از دیدگاه متخصصان و شهروندان مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفت. هدف کلی از پژوهش حاضر، شناخت فضای نیمه‌باز در ایجاد بستری جهت حفظ هویت و ارزش‌های این‌چنین فضاها می‌باشد که تاکنون به صورت جز به جز به بررسی ساختاری و عملکردی آن پرداخته نشده است. روش پژوهش در این پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی، بر مبنای استدلال منطقی و با استفاده از راهبرد ترکیبی (کیفی- کمی) می‌باشد. این مطالعه به صورت موردی در بافت سنتی بندرلنگه و با انتخاب 64 بنای قدیمی که قدمت آن‌ها به بیش از 50 سال برمی‌گردد، توسط جامعه آماری که شامل 120 نفر ازجمله کسانی که یا در بناهایی با فضای نیمه زندگی می‌کنند و یا در حال رفت و آمد در این‌گونه فضاها هستند و همچنین با رویکرد کیفی به روش نمونه‌گیری نور به وسیله دستگاه نورسنجی cem/dt-856a و دما به وسیله دستگاه دماسنجی temperature/htc-1 صورت گرفته است که با توجه به بررسی‌های معماری (جهت‌های قرارگیری، ایوان‌ها و ارتباط‌های فضایی)، ساختاری (تزئینات، روزن‌ها، طاق‌نماها، سرستون‌ها و هندریل‌ها)، دما و نور، میزان وابستگی رضایتمندی و معنادار ساکنان بافت قدیم و جدید در ایجاد محیطی مناسب برای کاربران این‌گونه بناهای سنتی مشخص می‌شود که با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می‌دهد که با باززنده‌سازی و بررسی هویت تاریخی فضای نیمه‌باز در بین بناهای سنتی بتوان به حفظ ارزش‌های این‌چنین فضاها در معماری بومی پرداخت.

the role of the function of semi-open space in the structure and architecture of the native buildings of bandar-lengeh

in the present study, the role and position of semi-openspace in the structure and architecture of bandar lengehnative buildings were analyzed and evaluated from theperspective of experts and citizens. the general purposeof the present study is to identify the semi-open space increating a context to preserve the identity and values ofsuch spaces, which has not been studied in detail andstructurally and scientifically. the research method inthis research is descriptive-analytical, based on logicalreasoning and using a combined strategy (qualitativequantitative).this case study in the traditional contextof bandar lengeh and selecting 64 old buildings that aremore than 50 years old returns, by a statisticalpopulation that includes 120 people, including thosewho either live in buildings with semi-space or aremoving in such spaces, and also with a qualitativeapproach to light sampling by cem metering device /dt-856a and temperature by temperature / htc-1thermometer, which according to architectural studies(orientation, porches and spatial connections), structural(decorations, openings, arches, capitals and handrails),temperature and light, satisfactory and significantdependence of old and new texture residents in creatinga suitable environment for users of such traditionalbuildings is determined, which according to the resultsof this study shows that by revitalizing and examiningthe historical identity of semi-open space amongtraditional buildings. it is possible to preserve the valuesof such spaces in indigenous architecture.