ارزیابی شاخص‌های توسعه پایدار شهری، مطالعه موردی: شهرستان‌های استان کهگیلویه و بویراحمد

امروزه دست‌یابی به توسعه پایدار شهری، به یکی از اهداف برنامه ریزان و مدیران شهری تبدیل شده است. به‌طوری که از این طریق بتوانند، از منابع و ایجاد رابطه متعادل و متوازن میان انسان، اجتماع و طبیعت، به اهداف موردنظر خود دست پیدا نمایند. به همین منظور، هدف پژوهش حاضر، ارزیابی سطوح پایداری شهرستان های استان کهگیلویه و بویراحمد به لحاظ برخورداری از شاخص‌های پایداری شهری با تاکید بر ابعاد اجتماعی، کالبدی و خدمات شهری می‌باشد که در قالب سه شاخص کلی و 22 شاخص فرعی صورت گرفته است. روش پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی با هدف کاربردی است. قلمرو مطالعه، شهرستان‌های استان کهگیلویه و بویراحمد می باشد. در این پژوهش، شاخص‌ها مورد بررسی با استفاده از مدل anp توسط کارشناسان خبره وزن دهی شد. جهت تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها و رتبه‌بندی و تعیین درجه پایداری شهرستان‌ها، از روش تصمیم‌گیری چند معیاره ویکور استفاده شد. بر اساس مدل ویکور، شهرستان‌های مذکور در سه دسته توسعه‌یافته، نسبتاً توسعه‌یافته و محروم از توسعه، دسته‌بندی شدند. نتایج پژوهش نشان داد که شکاف بین توسعه‌یافته‌ترین شهرستان (بویراحمد) با محروم‌ترین شهرستان (لنده)، کاملاً مشهود بوده و نشان می دهد توزیع فضایی خدمات و امکانات، برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری در جهت عدالت نبوده است. به همین جهت، روند توسعه در سطح شهرستان های استان کهگیلویه و بویراحمد  نابرابر می‌باشد. بنابراین، مسئولان استان باید سیاست‌گذاری های خود را متوجه نواحی محروم و کمتر توسعه‌یافته کنند تا شکاف موجود بین نواحی را برای رسیدن به پایداری کاهش دهند.

evaluation of indicators of sustainable urban development, case study: counties of kohgiluyeh and boyer ahmad provinces

today, achieving sustainable urban development, it has become one of the goals of urban planners and managers. so that way, to achieve their desired goals from the resources and to create a balanced and balanced relationship between human, community and nature. to this end, the purpose of the present study, evaluation of sustainability levels of kohgiluyeh and boyerahmad provinces in terms of urban sustainability indicators with emphasis on social, physical and urban dimensions out in three general indicators and 22 sub-indicators. the research method is descriptive-analytic with an objective purpose. the study area is kohgiluyeh and boyerahmad provinces. in this research, the indices were weighted by expert experts using the anp model. to analyze the data and determine the degree of sustainability ratings have been used multi-criteria decision-making methods vikor cities have been used. based on the vikor mentioned cities were classified into three categories: developed, moderately developed and deprived of development. the results showed that the gap between the most developed city (boyer ahmad) and the most deprived city (lande) was quite evident. and it shows that the spatial distribution of services and facilities has not been equitable planning and policy making. therefore, the development trend at kohgiluyeh and boyerahmad provinces is uneven. therefore, provincial authorities should focus their policies on disadvantaged and less developed areas to reduce the gap between areas to achieve stability.