تحلیل و ارزیابی مولفه‌های کیفیت‌ زندگی در کانون‌های جرم‌خیز، مطالعه موردی: منطقه 12 شهر تهران

در دهه های اخیر همگام با رشد سریع شهرنشینی، کیفیت‌ زندگی، به عنوان جانشینی برای رفاه مادی، به اصلی ترین هدف اجتماعی کشورهای مختلف تبدیل شده است. در همین راستا هدف از تدوین این مقاله تحلیل و ارزیابی مولفه های کیفیت‌ زندگی در کانون های جرم خیز منطقه 12 شهرداری تهران است. روش کار در این تحقیق با رویکرد توصیفی تحلیلی و جمع آوری اطلاعات بر‌اساس مطالعات کتابخانه ای (اسنادی) و مشاهدات میدانی است. ابتدا با استفاده از داده‌های جرائم سرقت به کمک نرم افزار arcgis از طریق اکستنشن تخمین تراکم کرنل، کانون های جرم خیز مشخص گردید، سپس از بین جامعه آماری 400 پرسشنامه به شیوه تصادفی در کانون های جرم خیز تکمیل گردید. به منظور تحلیل متغیرهای مورد مطالعه، از نرم افزار spss و روش های آماری t تک نمونه‌ای و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج آزمون تی تک نمونه‌ای نشان داد که متوسط میانگین رضایتمندی ساکنین در ابعاد اجتماعی فرهنگی 2.63، اقتصادی 1.98، امنیت 2.56، دسترسی به مراکز خرید روزانه 2.86، دسترسی به مراکز تفریحی 2.65، دسترسی به مراکز آموزشی 2.43، زیست محیطی 2.33، زیرساخت های شهری 2.83، مسکن 2.37، حمل ونقل و ترافیک 2.58 و حکمروایی شهری 2.24 در سطح پایینی قرار دارد. هم‌چنین برای بررسی ضرایب همبستگی ابعاد کیفیت‌ زندگی با کل کیفیت‌ زندگی شهری از همبستگی پیرسون استفاد شد. این آزمون نشان داد که ابعاد یازده گانه کیفیت‌ زندگی با کل کیفیت‌ زندگی شهری رابطه ی مستقیم و معناداری دارد، یعنی با افزایش هر یک از ابعاد کیفیت‌ زندگی بر میزان کل کیفیت‌ زندگی شهری نیز افزوده می شود. در نهایت نتایج نشان داد که مطلوبیت کیفیت‌ زندگی شهری در کانون های جرم خیز منطقه 12 شهر تهران با توجه به کلیه ابعاد و مولفه‌ها خیلی ضعیف بوده است، بنابراین این بخش از شهر تهران از کیفیت‌ زندگی پایینی برخوردار است.

Analysis and Evaluation of Quality of Life Components in the Crime Center, Case Study: District 12 of Tehran

In recent decades, in line with the rapid growth of urbanization, the quality of life, as a substitute for material wellbeing, has become the main social goal of different countries. In this regard, the purpose of this article is to analyze and evaluate the components of quality of life in crime centers in district 12 of Tehran municipality. The method of this study is a descriptiveanalytical approach and the data collection is based on library studies (documents) and field observations. At first, the crime centers were identified by using ArcGIS software through extensions of kernel density, and then 400 questionnaires were randomly filled out at the crime centers. In order to analyze the studied variables, SPSS software and one sample ttest and Pearson correlation test were used. The results of one sample ttest showed that the average mean of residents’ satisfaction in sociocultural dimensions 2.63, economic1.98, security 2.56, access to daily shopping centers 2.86, access to recreational centers 2.65, access‌ to training centers 2.43, environmental 2.33, urban infrastructures 2.83, housing 2.37, transport and traffic 2.58 and urban governance 24.24 were at a lower level. Also, Pearson correlation was used to examine the correlation coefficients of dimensions of quality of life with total quality of urban life. The test indicated that the eleven dimensions of quality of life have a direct and significant relationship with the total quality of urban life, meaning that each dimension of quality of life increases with the amount of total quality of urban life. Finally, the results mentioned that the desirability of urban quality of life in the crime center of district 12 in Tehran was very poor due to all dimensions and components, so this part of Tehran has a low quality of life.