بررسی اثر محیط کشت پایه و تیمار هورمونی بر شاخه زایی گل محمدی

گل محمدی از نظر اقتصادی یکی از مهم‌ترین گیاهان دارویی و معطر در ایران است. این گیـاه به طور معمول با روش غیـرجنسی (جوانـه‌زدن، بذرافشـانی، قلمـه‌زدن، بـن شاخه و ...) تکثیر می شود. تکثیر گل محمدی به طور معمول، به دلیل عدم تشکیل ریشه های نابه‌جا به سختی انجام می شود. کشت درون‌شیشه ای روش جایگزینی برای تکثیر رویشی (غیرجنسی) پایه های اصلاح شده این گیاه است. برای این کار، قطعات تک‌گره شاخه های جوانه دار جانبـی از بوته ها جدا شدند. جداکشت های تک‌گره به طور سطحی با هیپوکلریت سدیم 2/1% ، به مدت 15 دقیقه سترون ‌شدند و بـر محیط‌های کشت موراشیگ و اسکوگ (ms) و lepoivre و quoirin (ql) قرار گرفتند. در مرحله شاخه زایی، اثر هورمون های کینتین (kin) و بنزیل آمینو پورین (bap) بررسی شد. در این مرحله محیط کشت ql بـر ms برتری داشت. بهترین ترکیب تنظیم کننده رشد، bap با غلظت 5 میلی گرم در لیتر و kin با غلظت 5/1 میلی گرم در لیتر بود.