سیاست‌های زبانی پهلوی اول در کردستان و پیامدهای آن (با تاکید بر مدارس)

روشنفکران دوران پهلوی اول وحدت ملی را مقدمۀ یکپارچگی سیاسی کشور و راهکاری برای کاهش تعارضات قومی و آشوب های محلی می دانستند. تحقق این امر از دیدگاه آنان به معنای از میان بردن همۀ تفاوت های موجود در شیوۀ زندگی، لباس، زبان و... بود. در این میان، گرایش و علاقۀ همۀ اقوام ایرانی به زبان فارسی و نقش تاریخی این زبان در وحدت ملی باعث شد گسترش این زبان به عنوان یکی از محورهای اساسی سیاست یکسان سازی مورد توجه قرار گیرد. به همین منظور، دولت می کوشید با راهکارهایی چون توسعۀ موسسات معارفی، استخدام معلمان غیربومی و ممنوعیت استفاده از زبان ها و گویش های محلی زمینه را برای ترویج یک زبان واحد در جهت نیل به وحدت ملی فراهم سازد. اما به کارگیری روش های تحمیلی، دخالت نهادهایی چون ارتش، ممنوعیت استفاده از زبان کردی و تلاش در جهت تضعیف آن بر علاقه مندی و عشق دیرینۀ کردها به زبان و ادبیات فارسی تاثیر منفی گذاشت و زمینه را برای افزایش تمایلات قومی فراهم ساخت. بررسی اهداف، روند و پیامدهای سیاست های زبانی دولت پهلوی اول در کردستان با تکیه بر اسناد محور اصلی این پژوهش است.

The First Pahlavi’s Language Policies in Kurdistan and its Implications (With an Emphasis on Schools)

The first Pahlavi intellectuals saw national unity as a prelude to the country's political integration and a solution to reduce ethnic conflicts and local riots. From their point of view, the realization of this meant eliminating all differences in the way of life, clothing, language, and so on. Meanwhile, the tendency and interest of all Iranian ethnic groups in Persian language and the historical role of this language in national unity had made the development of this language as one of the main pillars of the policy of unification. To this end and in order to achieve national unity, the government sought to promote the development of educational institutions, the recruitment of nonnative teachers and the ban on the use of local languages and dialects to promote a single language. But the use of imposed methods, the involvement of institutions such as the army, the prohibition on using the Kurdish language and attempting to undermine it on the longstanding interest of the Kurds, and negatively impacted Persian language and literature, and provided a platform for increasing ethnic inclinations. The study of the aims, process and consequences of the language policies of Pahlavi government in Kurdistan, based on the documents, is the main focus of this study.