|
|
|
|
تحلیل استراتژی نظامی ایران و مولفه‌های آن در عصر شاه عباس بزرگ(996-1038ق)
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
آقاجری هاشم ,مشفقی فر ابراهیم
|
|
منبع
|
مطالعات تاريخ فرهنگي - 1389 - دوره : 1 - شماره : 4 - صفحه:1 -37
|
|
چکیده
|
شاه عباس یکم در طی چهل و دو سال سلطنت خود (996-1038ق) دولت صفوی را از حالت تزلزل به اوج اقتدار رسانید. در اوان سلطنت وی، علاوه بر بی‌ثباتی ناشی از بحران‌های سیاسی داخلی، بخش‌هایی از کشور در غرب و جنوب و شرق در اشغال و تهاجم دشمنان خارجی بود. پرتغالی‌ها بر سواحل و جزایر جنوب، و هندی‌ها معمولاً بر قندهار مسلط بودند. او در سایه‌ی پیروزی‌های سرنوشت‌ساز نظامی، ضمن تثبیت اوضاع داخلی، سرزمین‌های اشغالی را بازپس گرفت و تهدیدهای موجود در مرزهای شرقی را نیز رفع کرد. این همه، ناشی از هدف‌گذاری و اولویت‌بندی صحیح وی در استراتژی نظامی و محاسبات دقیق و اعمال مدیریت توانمند و پویا و بهره‌گیری از ابزارها و ساز و کارهای لازم بود. مقاله‌ی حاضر بر آن است تا اهداف و مراحل استراتژی نظامی شاه‌عباس را مشخص کرده و مولفه‌های آن را مشتمل بر تمهید ساختارهای اویماقی، سیاسی و نظامی، بهره‌گیری از تاکتیک‌های مناسب و اعمال ملاحظات و محاسبات در عوامل اقلیمی، جغرافیایی، انسانی، سیاسی، اجتماعی ـ فرهنگی، زمانی و مکانی مورد تحلیل قرار دهد.
|
|
کلیدواژه
|
Military strategies ,Ottomans ,Ozbacks ,Military tactics ,استراتژی نظامی ,شاه عباس یکم ,عثمانی ,ازبک‌ها ,تاکتیک‌های جنگی ,shah abbas 1
|
|
آدرس
|
دانشگاه تربیت مدرس, ایران, دانشگاه تربیت مدرس, ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|