بحران نان در قزوین بعد از شهریور 1321تا 1323

با سقوط رضاشاه در شهریور 1320، مشکل اصلی برخی از شهرهای ایران، کمبود غله بود که حضور و اشغال کشور توسط متفقین و احتکار گندم توسط محتکرین را از عوامل اصلی آن می‌توان برشمرد. قزوین نیز بنا به دلایل یاد شده دچار بحران نان شده بود. مسیله‌ی اصلی پژوهش حاضر، بررسی توصیفی ـ تحلیلی فرآیند بحران نان در این شهر است، با توجه به اوج بحران نان در این شهر در سال 1321، مردم به شدت در مضیقه قرار گرفته و بروز چنین وضعی، تبعات منفی در سطح شهر به بار آورده بود. دولت برای کنترل بحران، به عرضه‌ی نان‌های کوپنی پرداخت، که به علت اضافه کردن برخی مواد غیر خوراکی به خمیر آن، از سوی نانواها، کیفیت خوبی نداشت. راهکارهای دیگری برای کنترل بحران در سطح کشور در سال‌های 1322 و 1323، به اجرا درآمد. واردات گندم از خارج، برنامه‌هایی برای افزایش محصول گندم و اصلاح بذر، انتشار آیین‌نامه‌های غله و نان برای جلوگیری از احتکار گندم، از جمله‌ی آنهاست که با اجرای آنها دولت توانست بحران را کنترل کند. در این میان، شکایات متعدد مردم از کمبود و گرانی نان و تلاش‌های مسیولین برای کنترل بحران، نقش مهمی در تسریع مهار بحران داشت. گزارش‌ها حاکی از تنزل قیمت نان از اواسط، 1322 در قزوین است.