فردگرایی روش شناختی در تاریخ فرهنگی و منظومه فکری ارنست گامبریج

در تاریخ تفکر، متفکران در دو دسته از یکدیگر قابل تفکیک اند. نخست، دسته ای که تفکراتی خلاق و نظریاتی بدیع در حوزه هایی از انسانیات مطرح کرده اند. دوم، افرادی که در بسط و اشاعه نظریات و تفکرات گروه نخست کوشیده اند. پرسش اصلی نوشتار حاضر این است که آیا نظریه گامبریج در تاریخ فرهنگی، ایده نو و اصیلی را واجد بوده است؟ مدعای مقاله حاضر این است که زیرساخت تفکر و روش گامبریج، راسلی پوپری است و او با پیروی از فردگراییِ روش شناختیِ پوپری، به پارادایم مقابل آن یعنی، کل گرایی روش شناختی یورش برده و تمام نظریه های همبسته با کل گرایی از جمله نظریه هگل و تاریخ فرهنگی متناظر با آن و «اصل ضرورت علی» را ردّ کرده است. از این رو، به نظر می رسد که ارنست گامبریج در شمار متفکران دسته نخست قرار نمی گیرد. او بیشتر مورخی است که اندیشه همفکرانش راسل و پوپر را بسط و گسترش داده است. این در حالی است که برخی از اندیشه ورزان نیمه دوم قرن بیستم میلادی، از دوگانه روش شناختی کل گرایی و فردگرایی روش شناختی عبور کردند و با دیالکتیکی از این دو، در بررسی مسائل علوم اجتماعی به جامعیت بیشتری دست یافتند. دستاورد مقاله حاضر این است که گامبریج در تاریخ فرهنگی مورد نظرش، با دسته بندی آدمیان به نوع پست تر و عالی تر، در همان دامی فرو غلتید که رژیم توتالیتر هیلتری که به شدت آماج انتقاد گامبریج است در آن فرو افتاده بود. این نوع نگرش به تاریخ فرهنگی، نوع دیگری از همان توتالیتاریسمی است که گامبریج مدعی مبارزه با آن است. در واقع، گامبریج هم به گونه ای دیگر و با خودآگاهی کمتری، منادی توتالیتاریسم و نوعی قوم کشی است.

ernest gombrich :methodological individualism in cultural history and his intellectual-philosophical system

in the history of thought, thinkers can be divided into two groups. the first group is those who put forward creative ideas and theories in areas of the humanities. the second group is those people who expand the ideas and thoughts of the first group. the main question of the present article is whether gambridge theory has had a new and original idea in cultural history? the present article argues that the infrastructure of gambridge’s thoughts  are  based on popper’s methodological individualism, attacking the opposite paradigm and methodological totalitarianism has rejected hegemony, including hegel’s theory and the corresponding cultural history, and the principle of causal necessity. hence, it seems that ernest gambridge is not an original and among the first group thinker. he is a historian who has developed the ideas of his co-thinkers - russell and popper. however, some thinkers in the second half of the twentieth century went through the methodological dichotomy of totalitarianism and methodological individualism, and with a dialectic of the two, became more comprehensive in their study of social science issues. the present article concludes that in the cultural history in question, gambridge, by classifying people as inferior and superior, fell into the same trap into which the totalitarian hitler regime - which is heavily criticized by gambridge. this kind of view of cultural history is another kind of totalitarianism that gambridge claims to be fighting. in reality, gambridge is a preacher of totalitarianism in a different way and with less self-awareness.