تحلیل انتقادی نام واژه‌ی بهرام گور

بهرام پنجم ساسانی از جنبه های متعددی در آثار منظوم و منثور ایرانی مورد توجه مورخان، ادیبان و محققان قرار گرفته است. یکی از مسائل قابل توجه درباره ی بهرام پنجم لقب اوست، چنان که اغلب منابع از وی با عنوان بهرام گور یاد کرده اند. با وجود این که روایت های تاریخی و ادبی لقبِ گور برای بهرام را به گورخر یا به گور به معنی قبر نسبت داده اند، این مسئله جای تامل و بررسی دارد. فراوانی داستان ها و افسانه ها درباره ی بهرام پنجم باعث چنین برداشت هایی از لقب وی شده و حتی پیرامون آن داستان سرایی ها و افسانه سازی های جدیدی نیز صورت گرفته است. با نگاهی به القاب دیگر شاهان ساسانی درمی یابیم که این القاب اغلب با نام شهرها و ایالت های خاص پیوند خورده است. از این رو جا دارد نام واژه ی بهرام گور نیز در نسبت با پیوند آن با شهرِ گور مورد بحث قرار گیرد. هدف از تحقیق حاضر تبیین علت ملقب شدن بهرام پنجم به بهرام گور است. در پژوهش های انجام گرفته تاکنون این مسئله مورد کنجکاوی قرار گرفته، اما به صورت انتقادی تحلیل و بررسی نشده و پاسخ قانع کننده ای به آن داده نشده است. نوشته ی حاضر به شیوه ی تاریخی و با توصیف و تحلیل انتقادی روایت ها و داده ها با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام گرفته است.

Establishing new schools in Sistan (from formation until the end of the first Pahlavi I)

Bahram V, the Sassanid has been considered by historians, writers and scholars in many aspects in Iranian poetry and prose. One of the notable issues about Bahram V is his title, as most sources refer to him as Bahram-e Gōr. Although historical and literary narrations have attributed the title of Gōr for onager (wild ass) or Gūr meaning grave, this issue is worth considering. The abundance of stories and legends about Bahram V has led to such perceptions of his title, and even new fables and myths have been created about it. Looking at the titles of other Sassanid kings, we find that these titles are often associated with the names of specific cities and states. Therefore, it is appropriate to discuss the name of Bahram Gōr in relation to its connection with the city of Gōr. The purpose of this study is to explain why Bahram V was nicknamed Bahram-e Gōr. Research has so far explored this issue, but it has not critically analyzed and given a convincing answer. The present article has done in a historical method and with critical description and analysis of narratives and data using library sources.