تحلیل سخنان امام حسین (ع) از مدینه تا مکه، بر پایه ی نظریه ی کنش های گفتاری جان سرل

جنبش امام حسین (ع) در الگوسازی اندیشه ای و رفتاری شیعیان نقش بسیار بنیادی داشته و تحلیل های گوناگونی از آن شده است. با این همه چنین می نماید که بهره گیری از نظریه های زبان شناسی می تواند افق های تازه ای در تحلیل تاریخی این جریان مذهبی-اجتماعی بگشاید. این نوشتار بر پایه ی نظریه ی کنش های گفتاری جان سرل (1999) در پنج گروه اظهاری، ترغیبی، عاطفی، تعهدی و اعلامی به تحلیل سخنان امام حسین (ع) در گام آغازین جریان عاشورا از مدینه تا مکه می پردازد. نظریه ی کنش گفتاری در زمینه ی تحلیل گفتمان، بر عملکرد زبان تاکید دارد و سخن گفتن را یک کنش دانسته است. با کاربست این نظریه، ضمن بررسی لایه های زبانی یک اثر، ویژگی ها و زوایای پنهان متن را می توان بررسی و آشکار کرد. پژوهش نشان می دهد که کنش های اظهاری در سخنان امام (ع) بیش از دیگر کنش هاست و وی آنها را در عباراتی به قصد معرفی خود، بیان شرایط و قصد خویش بیان کرده است. کنش های ترغیبی، عاطفی و اعلامی با اختلاف قابل توجهی کمتر از کنش های اظهاری به کار رفته اند. در سخنان امام (ع) هیچ ترغیبی مبنی بر همراه کردن دیگران با خود دیده نمی شود و او حتی به دنبال دعوت پنهانی یا برانگیختن مردم برای حمایت از خود نیست. بررسی بافت موقعیتی و کنش های گفتاری این سخنان نشان می دهد که حسین (ع) در این مرحله از حرکت خود، قصد جنبش یا ساماندهی برای گرفتن حکومت را ندارد و عملکرد ایشان عملکردی واکنشی بوده است، نه کنشی.

Establishing new schools in Sistan (from formation until the end of the first Pahlavi I)

Imam Hussein (pbuh) movement has played a very fundamental role in modeling the ideology and behavior of Shiites and various analyzes have been made of it. Nevertheless, it seems that the use of linguistic theories can open new horizons in the historical analysis of this socio-religious movement. This article analyzes the words of Imam Hussein (pbuh) in the first step of ‘Ashura from Medina to Mecca, based on John Sirel’s Theory of Speech Acts (1999) in five groups of representative, directive, commissive, expressive, and declarative. The theory of speech acts in the field of discourse analysis emphasizes the function of language and considers speech as an action. By applying this theory, while examining the linguistic layers of a work, the hidden features and angles of the text can be examined and revealed. This research shows that the representative action in the words of Imam (pbuh) are more than other actions and he has expressed them in phrases with the intention of introducing himself, expressing his conditions and intention. Directive, commissive and declarative actions are used with significantly less difference than representative actions. In the words of Imam (pbuh) there is no encouragement to accompany others with him and he does not even seek to invite secretly or motivate people to support him. Examining the situational texture and the verbal actions of these words show that Hussein (pbuh) at this stage of his movement does not intend to move or organize to take over the government and his function was reactionary, not an action..